Η πόλη μου

 

Το παραθύρι μου, σε σταυροδρόμι ερειπωμένο,

η γειτονιά, έχει σχολάσει από καιρό,

κι εγώ βολτάρω, σ’ ένα παρόν πια ξεφτισμένο,

σε μία πόλη, δίχως μέλλον σοβαρό.

 

Μέσα στο πάρκο, που μαραζώνει και ξεθωριάζει,

τα περιστέρια, με δίχως κέφι τσιμπολογάνε,

και μόνο γέροι τα δειλινά, που κάνουν χάζι,

δίνουν μια νότα, καθώς στοχάζονται και συζητάνε.

 

Έξω ζωντάνια, πανηγύρι, φασαρία,

μέσα σε φόντο θλιβερό, και κολασμένο,

κι η ομορφιά νά ’χει θαφτεί, τι αδικία,

σε κοιμητήρι μακρινό και ξεχασμένο.

 

Εμμανουήλ Ι. Λαουτάρης

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»