Όσο τ’ ανέβασμα ψηλό….

Όσο τ’ ανέβασμα ψηλό,

τόσο αλαφριά η ανάσα.

Γυμνός ο κόσμος

των ενεστώτων,

φανερός των μελλούμενων.

Η γνώση των παρόντων

αδέκαστη.

Των μελλόντων αδιάψευστη.

Προχωρούμε,

φωτισμένοι κατά το σκότος,

τούτο

ολονέν μεταπλάθοντας σε φως,

και την ύλη σε πνεύμα.

αταλάντευτοι,

στη σωστική κατάφαση του Αιώνιου.

Δόξα, στον ουρανό και στη γης,

στ’ αστέρια που φωτάνε

τις νεκρές πέτρες,

στο χώμα,

που καθρεφτίζει το φεγγάρι,

στην άμετρη συγκατάβαση

της Θείας Μεγαλοσύνης.

 

π. Ιγνάτιος Παπασπηλιόπουλος

Από την ποιητική συλλογή

«Κληρικοί ποιητές»