Του ναύτη η θάλασσα

Η καταιγίδα πέρασε, έφυγε μακριά

κι ο ναύτης τη θάλασσα αγναντεύει.

Μερικές σταγόνες βροχής ακόμα πέφτουν

μερικές σταγόνες αγάπης στο βλέμμα του ναύτη.

Τα κύματα της θάλασσας άγρια τον χτυπάνε

της τρικυμίας οι αέρηδες τον τυραννάνε.

Μέσα σ’ αυτή τη μαγεμένη θάλασσα

με την καρδιά του ταξιδεύει.

Το απέραντο γαλάζιο τον γοητεύει

η αλμύρα των κυμάτων του αρέσει.

Ο ναύτης στη θάλασσα ρίχνει μια τελευταία ματιά

είναι το σπίτι του, είναι η θάλασσά του.

Μάρω Δήμου

Από την ποιητική συλλογή

«Ναυτικό Φυλλάδιο»