Η προσκυρά

Η προσκυρά μου καθεστή

σ’ ένα σκαμνί σο φόκο

τι έλεε, τι άκουα

και πως να σας το δώκω.

 

Για δράκοντες, για λάμνιζες

για στρίγγλες, για φουσάτα

για νεραϊδόκορμες ξωθιές

π’ αντάμωνε στη στράτα.

 

Νύχτες, νταλαμεσήμερα

πως ναν τα περιγράψου

αντιλοού δε δίνομε

και μού ’ρχεται να κλάψου.

 

Να ‘’χα εδεκείνης την ψυχή

ττους τόνους που δήγατε

άλλο δεν ήθα τίποτα

να μη ντο λησμονάτε.

 

Για κούρσους, για αντρειέματα

στεριάς και του πελάου

καλιάχα να την αγρικού

πείναα, μα ας μη φάου.

 

Μιχάλης Κάσσης

Από την ποιητική συλλογή

«Ποιώντας»