Το παραμυθάκι της Φωνή

Με θετικές σκέψεις

”Άλεξ γιατί μένεις μέσα εφόσον η πόρτα είναι ανοικτή”; ρώτησε η Χαρίκλεια η χελώνα μας ψιθυριστά το όμορφο άλογο.

”Διστάζω δεν τολμώ και περιμένω φίλη μου”.

”Μια εύκολη δουλειά γίνεται δύσκολη όταν την κάνεις διστακτικά” του απάντησε η Χαρίκλεια

”Λες να μη το ξέρω κάνω μεγάλη προσπάθεια και ίσως ξεπεράσω το πρόβλημά μου”.

”Το «αν», το «ίσως» και το «αλλά» δεν οδήγησαν ποτέ, κανέναν, πουθενά Άλεξ Μην ξεχνάς αυτός που διστάζει χάνει τη σειρά του, κι ύστερα κότσια έχεις θα έρθει και η επιτυχία σε ό,τι κάνεις. Μη φρενάρεις”.

”Αχ Χαρίκλεια πόσο θα ήθελα να τα καταφέρω να ξεπεράσω το φόβο μου”

”Αργά και σταθερά ξεκίνα Άλεξ, με θετικές σκέψεις. Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου εάν αργήσεις λίγο να το καταφέρεις. Να θυμάσαι το δικαιούσαι φίλε μου καλέ. Ορίστε και το γράμμα που σου έφερα από τον αδελφό σου τον Άρη”.

”Σ’ ευχαριστώ τόσο πολύ Πρέπει να του γράψω κι εγώ την απόφαση που πήρα για τις μέρες που θα έρθουν”.

Και άρχισε ο Άλεξ γλυκά να τραγουδά, να χαίρεται και να πηδά, πήρε τόσο θάρρος στην καρδιά, που φάνηκε στη γειτονιά.

Ζωή Μπούζα