«Ελεύθεροι διάλογοι» στο «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…»
Καθηλωμένοι στην οθόνη και χωρίς να βρούμε 10 λεπτά αυτοσυγκέντρωσης, απεμπολούμε ακόμη και την αμαρτία μας, τα λάθη μας. Το βιβλίο, μας προσγειώνει να βρούμε λίγη ώρα να διαβάσουμε μια παράγραφο και να βρούμε την ισορροπία μας.
Μία ακόμη εκδήλωση στο πλαίσιο της σειράς «Ελεύθεροι διάλογοι», του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 13 Νοεμβρίου.
Συμμετείχαν διαδικτυακά, ο Αρχιμανδρίτης π. Καλλίνικος Μαυρολέων, Ηγούμενος της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αγίου Γεωργίου Βασσών Καρπάθου και ο κ. Δημήτρης Γκαλημανάς, Θεολόγος Καθηγητής – Υπεύθυνος του Βιβλιοπωλείου «Παρουσία» Πειραιά.
Η συνάντηση, μεταδόθηκε ζωντανά από το διαδίκτυο, μέσα από το κανάλι του «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο YouTube.
Και τα δύο αντικείμενα της συζήτησης, χαρακτηρίστηκαν από τους δύο συνομιλητές, ως σημαντικά στοιχεία στη ζωή μας, που μας προσφέρουν και χρήσιμα και άχρηστα πράγματα, ωφέλιμα και επιβλαβή. Και τα δύο μπορούν να γίνουν ψυχής αγωγή ή και ψυχής βλάβη.
Τα παιδιά στην εποχή μας είναι κολλημένα σε κάθε είδους οθόνη και είναι εν πολλοίς εξαρτημένα, παρατήρησαν ως πρώτο συμπέρασμα. Και δεν είναι μόνο η γενιά των παιδιών, αλλά και η γενιά των μεγάλων.
Αυτή η ιερότητα και η μαγεία που προσφέρει η αυτοσυγκέντρωση και η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και της φαντασίας, θα πρέπει πια να μεταφερθεί σε αυτούς που είναι καλωδιωμένοι σε μία οθόνη.
Πρέπει να γίνει κατανοητή η διαφορά του βιβλίου στον τόπο μας, από το βιβλίο σε άλλα μέρη, τόνισαν.
Στην δική μας κουλτούρα και παράδοση, ειδικά στη θεολογική αναζήτηση, το βιβλίο ερχόταν να συμπληρώσει την ήδη προϋπάρχουσα σχέση ζωής που υπήρχε στην καθημερινότητα.
Ακόμα και στα χρόνια της τουρκοκρατίας, όταν μάθαιναν τα παιδιά να διαβάζουν μέσα από τα ιερά βιβλία, όπως το Ψαλτήρι και η Παρακλητική, προϋπήρχε το δεδομένο της σχέσης μέσα από την κοινότητα και την ιερότητα της.
«Τα παιδιά συμπλήρωναν και άνοιγαν τους ορίζοντες τους μέσα από αυτά τα βιβλία, μάθαιναν να διαβάζουν και αν υπήρχε η δυνατότητα από την οικογένεια τους, να τους στείλει στην Ευρώπη, αυτά τα παιδιά, σαν λόγιοι πιά, ήταν πιο γραμματισμένοι από ανθρώπους ήδη υπάρχοντες στην Ευρώπη. Τα γράμματα ήταν ένα ιερό συμπλήρωμα ολοκλήρωσης του χαρακτήρα του ανθρώπου.»
Οι οικογένειες, οι φιλίες, οι συγγένειες, οι συνεργασίες, έχουν αρχίσει να ξηλώνονται, μπαίνοντας σε μία επιλογή μιας νοοτροπίας, που τα παιδιά την λένε «παρτάκια».
Το βιβλίο, μας προσγειώνει να βρούμε λίγη ώρα να διαβάσουμε μια παράγραφο και να βρούμε την ισορροπία μας.
Σταμάτης Μιχαλακόπουλος