Το φαινόμενο του «μπλε φωτός»

Προχθές ολοκληρώνοντας τις συνεδρίες στο ιδιωτικό μου γραφείο ετοιμάστηκα βιαστικά,μιας και οι ώρες μετακίνησης πια είναι ορισμένες, για την καθημερινή μου αποφόρτιση. Το μονοπάτι της προσωπικής μου αποφόρτισης λοιπόν, όπως το αποκαλώ, είναι η διαδρομή από το Πασαλιμάνι μέχρι το «Σταυρό» στην Πειραϊκή.

Περπατώντας αρέσκομαι στο να παρατηρώ γύρω μου συμπεριφορές, να εκλογικεύω καταστάσεις και να «αδειάζω» από σκέψεις που περιέχουν κάθε λογής τοξικότητα. Αυτή η διαπίστωση μέσα σε λίγα μέτρα διαδρομής μου προκάλεσε δυσάρεστη έκπληξη ως προς την ένταση του φαινομένου. Όσοι περπατούσαν γύρω μου ήταν ευδιάκριτοι εξ αποστάσεως από το μπλε φως των κινητών που φώτιζε τα πρόσωπά τους. Μην φανταστείτε άτομα μικρής ηλικίας αλλά κάθε ηλικίας. Ζευγάρια να περπατούν αγκαλιασμένα έχοντας το κινητό ανά χείρας μη ανταλλάσοντας κουβέντα.

Δυστυχώς καθημερινά όλοι λίγο πολύ διαπιστώνουμε πως η εξάρτηση από το κινητό είναι τεράστια κι αυτή η συσκευή δεν αποτελεί μόνο προέκταση του χεριού των χρηστών αλλά φαντάζει εν δυνάμει κι ως το τρίτο πρόσωπο σε μια σχέση. Αν χαθεί η επικοινωνία σε οποιαδήποτε διαπροσωπική σχέση τότε αποδυναμώνεται η ουσιαστική συνύπαρξη. Δεν αποτελεί άλλωστε έκπληξη ότι υπάρχουν εντάσεις και τσακωμοί, όταν ο ένας από τους δύο χρησιμοποιεί το κινητό του στο σπίτι.

Μπορεί να βιώνουμε καταστάσεις εγκλεισμού όμως τώρα είναι η ευκαιρία για την ανάκτηση της επικοινωνίας. Να ορθώσουμε τους σκυμένους λαιμούς και να δούμε τη ζωή ευθυτενείς και απελευθερωμένοι απο τα δεσμά μιας υποτυπώδους επικοινωνίας. Μακάρι λοιπόν αυτός ο εγκλεισμός να αποτελέσει την απαρχή μιας κοινωνίας που να στηρίζεται στην ουσιαστική καθημερινή επικοινωνία.

Δημήτρης Πετρούνιας

Κλινικός Ψυχολόγος