Αδέρφια

Για ενώσετε βουνό – βουνό

τη (μ)πείνα και την μπίκρα

ξωμάχου αίμα αναβραστό

τυράγνισμα και πόνο

θα μεταλλάξει πρόσωπο

κι ανέγνωση θα γένει

ετούτη η γη

και θα βρεθεί

τόπος να φιληθούμε

πλάϊ στα κόκκαλα

φονιά και δικιομένου.

 

Για σμίξετε μανάδουνε

ρέμα το ρέμα δάκρυο

της προσμονής τ’ αγράγκαθα

του θάνατου τη γκάψα

να πλέψου πέλαα πλατειά

και βουερά ποτάμια

που να λιαστούμε σε γιαλό

στου γήλιου την αγάπη

σφιχτά τα μπράτσα, αδερφικά

κι άϊντε να πορπατούμε.

 

Μιχάλης Κάσσης

Από την ποιητική συλλογή

«Ποιώντας»