Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS.Η 1η Δεκεμβρίου
Έχουμε ξεπεράσει πάρα πολλά προβλήματα ως ανθρωπότητα. Έχουμε δει τόσα και τόσα να περνάνε μέσα στους αιώνες και οι εμπειρίες μας δεν ήταν πάντα οι καλύτερες. Όμως προχωράμε μπροστά και αυτό είναι το παρήγορο. Και για κάθε πρόβλημα αργά ή γρήγορα έρχεται η λύση. Κάποιων όμως θεμάτων η λύση αργεί και αργεί πάρα πολύ σε σχέση με το πρόβλημα αυτό καθαυτό, που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια. Ένα από αυτά, ίσως και το μεγαλύτερο είναι το AIDS, η μάστιγα του 20ου αιώνα όπως έχει αποκληθεί.
Το AIDS είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα και ευτυχώς το έχουμε ως ένα μεγάλο βαθμό αντιμετωπίσει. Το ότι έχει αποκληθεί μάστιγα δεν είναι τυχαίο. Είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα των ημερών μας, ανεξάρτητα αν τώρα με την πανδημία το έχουμε λίγο ξεχάσει. Το AIDS δεν είναι μόνο μεγάλο πρόβλημα ως προς την ίαση, είναι ένας ολόκληρος κόσμος που τυραννιέται και δεν μπορεί να βρει γιατρειά. Και καλά εδώ στην Ευρώπη ή στον υπόλοιπο αναπτυγμένο κόσμο το πρόβλημα αυτής της βασανιστικής αρρώστιας είναι ως ένα βαθμό ελεγχόμενο. Στα υπανάπτυκτα κράτη όμως τι γίνεται; Εκεί κάθε πράγμα, όσο μικρό και αν είναι, γίνεται και μάστιγα με τον καιρό και κάθε μέρα έχουμε να κάνουμε με καταστάσεις που ξεφεύγουν από έλεγχους και λογικές. Πηγαίνουν καμιά φορά διάφοροι ιεραπόστολοι και έρχονται πίσω να μας πουν τις φρικτές εντυπώσεις τους. Μας μιλάνε για παρθένα φύση, για πανέμορφα τοπία αλλά και για ανθρώπους που ζουν στην εξαθλίωση, στην εγκατάλειψη, και στην εγκληματική αδιαφορία των υπευθύνων.
Δίχως γνώσεις, δίχως προοπτική, τα κράτη του τρίτου κόσμου και κυρίως της Αφρικής ζούνε στο δικό τους φρικιαστικό μικρόκοσμο, μέσα στα μεγάλα προβλήματα που τα περιβάλλουν, και που δυστυχώς κανένας δεν τα αφουγκράζεται, κανένας δεν απλώνει χέρι για μια θετική βοήθεια. Αν υπήρχε έστω και μια μικρή αρωγή από τα αναπτυγμένα κράτη, τότε είμαστε σίγουροι ότι ο κόσμος εκεί θα ζούσε υποφερτά. Όμως η εκμετάλλευση είναι στο έπακρον και τα πάντα βυθίζονται σε μια κινούμενη άμμο που τα αφανίζει.
Το ότι ένας στους δύο κάτοικους της Αφρικής είναι φορέας του AIDS, όλοι το γνωρίζουν. Τι γίνεται όμως; Γιατί αφήνουν τον πληθυσμό να πεθαίνει αβοήθητος; Εδώ στα κράτη τα «καλά», μας λένε ότι ο ιός μεταδίδεται κύρια με την σεξουαλική επαφή και ότι πρέπει να προσέχουμε! Τι να πουν όμως σε κείνους τους ρακένδυτους που δεν γνωρίζουν τι θα πει προσέχω; Τι μπορεί να προστατέψει αυτούς που είναι μακριά από κάθε επαφή με τον πολιτισμό; Δεν πιστεύουμε τι ακούμε και γιατί καταστάσεις λέμε όταν αναφερόμαστε σε κράτη του τρίτου κόσμου.
Δεν φτάνει που δεν βοηθούμε στην πρόληψη, δεν φτάνει που είμαστε ανάλγητοι στο μεγάλο πρόβλημα των ανίατων αρρωστιών που πλήττουν όλες αυτές τις χώρες, δεν τους δίνουμε και τα ανάλογα φάρμακα που είναι ικανά να θεραπεύσουν ή να περιορίσουν την εξάπλωσή τους. Εφευρέθηκε μάλιστα και ένας πολύ έξυπνος τρόπος για να μπορούν οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες να διαιωνίζουν τις καταστάσεις της οικονομικής αφαίμαξης των πασχόντων. Ανακαλύφθηκαν τα αντίγραφα φαρμάκων που δεν είναι τίποτα άλλο παρά απομιμήσεις των γνήσιων που όμως δεν προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ασθενείς. Και αυτό γιατί τα γνήσια φάρμακα είναι πανάκριβα και δεν θα αρκούσαν πολλοί προϋπολογισμοί των κρατών αυτών για να μπορέσουν να δώσουν στους πολίτες τους μια ικανοποιητική θεραπεία. Πάνω από κάποιες δεκάδες χιλιάδες Ευρώ, το χρόνο, κοστίζει η θεραπεία κάθε ασθενή με AIDS που παίρνει τα γνήσια φάρματα ενώ με τα αντίγραφα το κόστος πέφτει στα διακόσια ή τα τριακόσια. Τεράστια διαφορά και φυσικά είναι αδύνατο να αγοραστούν τα γνήσια. Έτσι έχουμε οι αρρώστιες δεν γίνονται καλά και εμείς αρκούμαστε στην εκδήλωση μιας επιφανειακής συμπάθειας και λύπης. Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι καθιερώσαμε την 1η Δεκεμβρίου ως παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS και έτσι νομίζουμε ότι κάναμε το καθήκον μας. Τελικά μήπως έχουμε παραφρονήσει;