Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Η απομόνωση

 

προμπονά-Δάσκαλε, πώς μπορώ να αντιμετωπίσω την απομόνωση;

– Καθάρισε το σπίτι σου. Εντάξει, εντάξει. Σε κάθε γωνιά. Ακόμα και εκείνα που ποτέ δεν είχες την επιθυμία, το θάρρος και την υπομονή να αγγίξεις.

Κάντε το σπίτι σας φωτεινό και φροντισμένο. Απομακρύνετε σκόνη, ιστούς αράχνης, προσμείξεις. Ακόμα και ό,τι πιο κρυμμένο.

Το σπίτι σου αντιπροσωπεύει τον εαυτό σου: αν το φροντίζεις, φροντίζεις και τον εαυτό σου.

– Δάσκαλε αλλά η ώρα είναι μεγάλη.

Αφού φροντίζω τον εαυτό μου μέσα από το σπίτι μου, πώς μπορώ να ζήσω την απομόνωση;

– Διόρθωσε ό, τι μπορείς να διορθώσεις και να εξαφανίσεις αυτό που δεν χρειάζεσαι πλέον.

Αφοσιωθείτε στο μπάλωμα, ράψτε καλά τις τεμαχισμένες άκρες του φορέματός σας, αποκαταστήστε ένα κινητό, διορθώστε ό,τι αξίζει να επισκευάσετε.

Τα υπόλοιπα πετάτε, με ευγνωμοσύνη και επίγνωση ότι ο κύκλος τους τελείωσε.

Το να διορθώνεις και να εξαφανίζεις έξω από εσένα σου επιτρέπει να διορθώνεις ή να εξαλείφεις ό, τι υπάρχει μέσα σου.

– Δάσκαλε και μετά τι να κάνω; Τι μπορώ να κάνω όλη την ώρα μόνη μου;

– Σπέρνε.

Ένας σπόρος σε ένα βάζο. Φροντίστε ένα φυτό, το ποτίζετε κάθε μέρα, μιλήστε του, ονομάστε το, αφαιρέστε τα ξερά φύλλα και τα ζιζάνια που μπορούν να το πνίξουν και να κλέψουν πολύτιμη ενέργεια

Είναι ένας τρόπος να φροντίζεις τους εσωτερικούς σου σπόρους, τις επιθυμίες σου, τις προθέσεις σου, τα ιδανικά σου.

– Δάσκαλε τι θα γίνει αν έρθει το κενό να με επισκεφθεί;… Αν έρθει ο φόβος της αρρώστιας και του θανάτου;

– Μίλα του.

Ετοιμάστε το τραπέζι και για αυτόν, κάντε κράτηση θέσης για κάθε φόβο σας.

Κάλεσε τους για δείπνο μαζί σου και ρώτα τους γιατί ήρθαν από τόσο μακριά στο σπίτι σου. Τι μήνυμα θέλουν να φέρουν; θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί σου;

– Δάσκαλε, δεν νομίζω ότι μπορώ να το κάνω αυτό…

– Δεν είναι η απομόνωση το πρόβλημά σου, αλλά ο φόβος να αντιμετωπίσεις τους εσωτερικούς σου δράκους. Αυτοί που πάντα ήθελες να σου πάρουν. Τώρα δεν μπορείς να φύγεις μακριά. Κοίτα τους στα μάτια, άκου τους και θα διαπιστώσεις ότι σε έχουν βάλει στον τοίχο.

Απομονώθηκες…

Σαν τους σπόρους, που μπορούν να βλαστήσουν μόνο, αν είναι μόνοι τους, άνθισε…

Για την αντιγραφή εκ του διαδικτύου: Μαρία Προμπονά

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *