Το παραμυθάκι της Φωνής.Να έχουμε κουράγιο

”Οι αναμνήσεις μας είναι το αντίστροφο των ελπίδων μας” έλεγε ο παππούς μου.

Κάποτε δεν το είχα καταλάβει αλλά τώρα έρχονται στιγμές που το σκέφτομαι πολύ έντονα

Όσο έχουμε αναμνήσεις, το παρελθόν κρατάει

Όσο έχουμε ελπίδες, το μέλλον μας περιμένει, λέω.

”Και στα δύσκολα που μια θλίψη ρίχνει την ομίχλη της”;

”Τι κάνουμε παππού”;

′′Η θλίψη σε προετοιμάζει για τη χαρά.

Σαρώνει βίαια τα πάντα, για να βρει μια νέα χαρά χώρο να μπει.

Κουνάει τα κίτρινα φύλλα από το ζόρι της καρδιάς σου, για να φυτρώσουν φρέσκα, πράσινα φύλλα στη θέση τους.

Τραβάει τις σάπιες ρίζες, ώστε οι νέες ρίζες που κρύβονται κάτω να βρουν χώρο ν’ αναπτυχθούν”.

”Αυτό εγώ το λέω κουράγιο” του είπα ψιθυριστά

«Κι αν ένα μικρό καράβι αλαργινό / ανοίξει τ’ άσπρα του πανιά / Μην το ρωτάς που πάει / Ευχή να κάνεις στην καρδιά / να είναι γαλήνια τα νερά».

Ζωή Μπούζα