Άδειες οι στράτες…

Περνούν οι μέρες, περνούν οι ώρες

Γίνεσαι χθες που ξεμακραίνει…

Μέσα στο τώρα, άδειες οι ώρες

Κι η απουσία σου ζωγραφισμένη!…

Γύρω κοιτάζω κι αναρωτιέμαι

Ήτανε όνειρο, ήτανε ψέμα;

Δεν δε δικάζω μα συλλογιέμαι…

Πόσο το αγάπησα αυτό το βλέμμα!

Σέρνω το βήμα μου, άδειες οι στράτες,

Κι αυτά τα νιάτα… πήγαν χαμένα,

Μες τη ζωή μου παντού διαβάτες…

Και κάποια γεύση πικρή από σένα!…

Νίκη Παπουλάκου

Από την ποιητική συλλογή

«Τα ακόρντα της καρδιάς»

Εκδόσεις Φωνής Πειραιωτών