Μην τραγουδάς τη νύχτα

Μην τραγουδάς, καλέ μου, τα μεσάνυχτα,

τόσο γλυκά, τόσο πολύ θλιμμένα,

γιατί δακρύζουνε τα άνθη που σ’ ακούνε

και φλέγεται η καρδιά και μένα.

Σαν πληγωμένη καρδερίνα η ψυχή μου

σπαράζει από κάποιου έρωτα τα βέλη,

καθώς το μαρτυρεί η γλυκόσυρτη φωνή σου

και να το κρύψει δεν μπορεί όσο κι αν θέλει.

Μην τραγουδάς γιατί δακρύζει κι η Ελένη,

που σπαρταρά κι αυτή από έρωτα κρυφό,

γιατί σ’ αγάπησε παράφορα και κείνη

και θέλει να ‘ρθει να σου πει το σ’ αγαπώ.

Πότης Κατράκης