Νυχτερινό

Πήρα το ζεστό σου χέρι

αφύλαχτο έτσι και απροστάτευτο

πάνω στο μαξιλάρι.

Το κλείδωσα σφιχτά στις δυό μου φούχτες

πίσω από τα κλειστά μου βλέφαρα

η οδύνη άπλωνε τεντωμένο

το αδιάβροχο παραπέτασμα των δακρύων.

Τόση σιωπή και μοναξιά

δια μέσου όλου του κόσμου.

Τόση!

Κι όταν μέσα στην αμφιλύκη

ο αλέκτωρ ελάλησε τρις…

Δεν ήξερα!

Ήταν της προδοσίας η υπόμνηση

ή σάλπισμα κάποιας ασύνορης Αγάπης…

Τούλα Μπούτου

Από την ποιητική συλλογή

«Υπέρβαση»