Η όμορφη Ιστορία τουΛεκανοπεδίου

Λεωφόρος Ποσειδώνος από Παλμύρα πρός Φλοίσβο

Άλλη μια σπάνια φώτο του Φλοίσβου το 1935 με τόσα πολλά κτίρια μαζί.  Από δεξιά το παλιό Δημαρχείο (έπαυλις Νικολούδη).

Το Ξενοδοχείο Φρατζιάκομο (Φίξ-Σάριζα). Η πλατεία με το Ξενοδοχείο Ερύμανθος και το κτίριο Κοκόνη. Στο κέντρο τα Ξενοδοχεία Κάρλτον (Μιραμάρε), Φρύνη, Αύρα. Αριστερά το Μπάρ και ο Φλοίσβος. Και τα λιγοστά αυτοκίνητα στην άδεια λεωφόρο.

 

 

Άποψη Αθήνας και Ακρόπολης

Μια υπέροχη θέα από το Βατραχονήσι Παγκρατίου 1893. Σε πρώτο πλάνο ο γκρεμισμένος ναός του Εσταυρωμένου Πέτρου. Ο ναός φαίνεται ότι είχε χτιστεί πάνω σε αρχαίο ναό. Και πάνω σε αυτόν, στα τέλη του 19ου αιώνα, χτίστηκε ο μικρός Άγιος Σπυρίδωνας και μετέπειτα ο σημερινός Άγιος Σπυρίδωνας (Παγκρατίου). Σύμφωνα με τα αρχεία του ίδιου του ναού, πριν τη θεμελίωση του νέου, το 1903, ο μικρότερος ήταν δισυπόστατος και αφιερωμένος σε 2 αγίους: Τον Άγιο Σπυρίδωνα αλλά και τον Άγιο Αντώνιο.

Λίγο πιο κάτω φαίνεται και ο Ιλισσός. Απέναντι και αριστερά το προτεσταντικό νεκροταφείο, πίσω του το Ολυμπιείον και η Πύλη του Αδριανού και στο βάθος η Ακρόπολη.

 

 

Έδεμ ή Μέγαρο Καπνίστ του 1908

Μια σπάνια φώτο του Έδεμ. Άλλη μια μοναδική φωτογραφία που δεν υπάρχει πουθενά. Ήταν το τελευταίο κτήριο της παραλιακής λεωφόρου, πριν το ρέμα της Πικροδάφνης, και αποτελούσε για μεγάλο διάστημα το σημείο αναφοράς της περιοχής.

Η ιστορία της μεγάλη. Εδώ όμως έχει κάτι διαφορετικό. Είναι το 1932 καθαρά Δευτέρα (διακρίνεται ένας χαρταετός). Στο ισόγειο διακρίνεται η τα ταμπέλα “Εστιατόριο” πρώτος ιδιοκτήτης ήταν ο Δημήτριος Ρεμούνδος.

Βλέπουμε κάτω από την λεωφόρο την χωμάτινη ράμπα (υπάρχει και σήμερα) που οδηγούσε στην παραλία, εκεί που γίνονται τα έργα χτισίματος του νέου “Εδεμ”.

Ο Δημήτρης Ρεμούνδος σεφ του ξενοδοχείου “Μεγάλη Βρετανία” τη δεκαετία του 20. Το 1932 ανάθεσε στον φημισμένο αρχιτέκτονα και κατασκευαστή της εποχής που θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους του Μοντέρνου Κινήματος στην Ελλάδα τον Στάμο Παπαδάκη να κτίσει αυτό το εξαιρετικό μικρής κλίμακας κτίριο με μοντέρνα εξωτερική σχεδίαση.

Από τον παππού Δημήτρη Ρεμούνδο στον εγγονό η οικογένεια συνεχίζει την πορεία του και το λειτουργεί σωστά και τίμια μέχρι και σήμερα.

Αν και η παραλία έχει μετακινηθεί κάποια μέτρα είναι δίπλα στη θάλασσα και στο ποταμάκι της Πικροδάφνης δεν κατέληξε όπως πολλά παλιά κτίσματα του Παλαιού Φαλήρου και σαν το κατεδαφισμένο νεοκλασικό που βλέπουμε στην φώτο.

 

 

Πάντα εντυπωσιακή η Πλατεία Συντάγματος

Αυτή είναι μια φωτογραφία της Πλατείας Συντάγματος την εποχή του μεσοπολέμου. Ασφαλώς μοιάζει με πολλές άλλες φωτογραφίες της ίδιας περιόδου, έχει ωστόσο ιδιαίτερη αξία καθώς πίσω από τους δύο Αθηναίους διακρίνεται ένα ορειχάλκινο γλυπτό που σήμερα απουσιάζει από την Πλατεία Συντάγματος.

Πρόκειται για τον ‘Θησέα που σώζει την Ιπποδάμεια από τον Κένταυρο Ευρυτίωνα’. Έργο του Γερμανού γλύπτη Johannes Pfuhl. Τό γλυπτό που σήμερα βρίσκεται στην Πλατεία Βικτωρίας [παλιότερα Πλατεία Κυριακού] φτάνει σε ύψος τα 3,5 μέτρα.

Ο Κένταυρος κρατάει με το αριστερό του χέρι την Ιπποδάμεια και με το δεξί του χέρι μία πέτρα απειλώντας τον Θησέα…

Το γλυπτό φιλοτεχνήθηκε το 1906 στο Βερολίνο και στη συνέχεια πήρε την οριστική του μορφή στο Geislingen το 1908 στο εργοστάσιο της WMF. Το γλυπτό, άγνωστο πώς, έφτασε το 1927 στην Αθήνα και στη συνέχεια μεταφέρθηκε το 1938 από την Πλατεία Συντάγματος στη σημερινή του θέση στην Πλατεία Βικτωρίας.

Υπάρχει τέλος μια ανεπιβεβαίωτη πληροφορία οτι το γλυπτό πριν έρθει στην Αθήνα είχε τοποθετηθεί για ένα μικρό διάστημα σε πλατεία του Μονάχου.

 

 

Ούλεν 1927

Τα καθαρότερα νερά όπως γράφει και η ταμπέλα. Στάση Ούλεν, Τραμ, λεωφορεία, ταξί, κούρσες και ένα κάρο.

Ο κοινοτάρχης του Παλαιού Φαλήρου Λάππας πρωτοπορεί και καθιερώνει τα πρώτα μικτά λουτρά της Αττικής.

Προσπαθώντας να προσελκύσει κόσμο και να μαζέψει χρήματα, κατασκεύασε στα τέλη της δεκαετίας του 1920 με 1930 σαράντα καμπίνες για λουτρά με δυο μικρές πέτρινες εξέδρες στην περιοχή Ούλεν.

Ο Λάππας βρήκε τον μπελά του άντρες και γυναίκες στην ίδια παραλία… μεγάλο σκάνδαλο. Νεωτερισμός που προκάλεσε για πολύ καιρό διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις θρησκευτικών οργανώσεων. Η αστυνομία με συχνές περιπολίες επέμβαινε και έκανε συστάσεις, ακόμα και συλλήψεις.

Τα λουτρά ήταν ανάμεσα από το ακρωτήριο που έκλεινε όλο τον Φαληρικό κόλπο γνωστό σαν Τροκαντερό (Πρινόπουλου) Θησέως Άκρον όπως το ονόμαζε η Υδρογραφική Υπηρεσία του Ναυτικού. Και την πευκόφυτη παραλία με το αντλιοστάσιο της Ούλεν. Και κάτω από τη βίλα Κουλούρα.

Σήμερα είναι θαμμένα κάτω από την παραλιακή ανάμεσα  στο παρκάκι με τα πεύκα δίπλα στην βίλα Κουλούρα και κοντά στο σημείο που έγινε η πεζογέφυρα.

 

 

Γάμος Βασιλιά Παύλου και Φρειδερίκης

To 1936, ο Διάδοχος της Ελλάδας Πρίγκιπας Παύλος, απεύθυνε πρόταση γάμου στη Πριγκίπισσα Φρειδερίκη του Ανοβέρου, Δούκισσα του Μπρούνσβικ-Λύνεμπουργκ.

Ο αρραβώνας τους ανακοινώθηκε επίσημα στις 28 Σεπτεμβρίου 1936. Λόγω του ότι η Βασίλισσα Φρειδερίκη ήταν 34η στη σειρά της διαδοχής του Βρετανικού θρόνου, έπρεπε να δώσει την επίσημη συγκατάθεσή του ο Βασιλέας Γεώργιος ΣΤ΄ της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία και εδόθη.

Στις 9 Ιανουαρίου 1938 τελέστηκε ο γάμος στην Αθήνα. Μετά το γάμο τους ο Διάδοχος Πρίγκιπας Παύλος και η πριγκίπισσα Διαδόχου Φρειδερίκη εγκαταστάθηκαν στην οικία της οικογένειας στο Ψυχικό.