Ελεύθερη Άποψη..ΑΝΤΙΔΟΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗΣ
Ο βομβαρδισμός από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, με εικόνες δυσάρεστες και τρομακτικές εξ αιτίας της πανδημίας, είναι δυστυχώς καθημερινή υπόθεση.
Η ψυχολογία του κοινού έχει πέσει κατακόρυφα, ενώ πλήθος επιστημονικών απόψεων, άλλοτε συγκλίνουν κι άλλοτε διαφωνούν, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση.
Υπάρχει, ή δεν υπάρχει ο περίφημος ιός; Αναρωτιούνται κυρίως όσοι έχασαν τις εργασίες τους και λαθροβιώνουν με ή χωρίς επιδόματα. Η κοινωνία, που δέχεται διπλά μηνύματα, αντιδρά μηχανικά και υπό το καθεστώς φόβου. Η επιβολή προστατευτικών μέτρων, περισσότερο επιτεύχθηκε με τη δαμόκλειο σπάθη των προστίμων, παρά με την πειθώ. Μετά από δέκα μήνες πόλεμο με τον φονικό ιό, μόλις την τελευταία εβδομάδα, προβλήθηκε στις τηλεοράσεις σποτάκι, που ερμηνεύει την αξία της προστατευτικής μάσκας, ως προς τη μετάδοσή του. Μόλις τώρα επομένως, ανάδειξαν στον απλό ακροατή, ότι ο ιός μεταφέρεται με “οχήματα” τα σταγονίδια, που προέρχονται από την ομιλία, το φτάρνισμα, το βήχα, το ακούσιο φτύσιμο, αλλά και την εκπνοή των αρρώστων ή των ασυμπτωματικών φορέων. Οι περισσότεροι, παρέμεναν τόσον καιρό, με την λανθασμένη εντύπωση, ότι κάτι τόσο μικροσκοπικό, όπως ένας ιός, διαπερνά άνετα, από τις ίνες της μάσκας, επομένως, η χρήση της – σύμφωνα με την λανθασμένη άποψή τους- είναι περιττή!
Δε θα επεκταθούμε σήμερα, αναμασώντας τα μέτρα προστασίας, διότι αναμφισβήτητα πρέπει να τηρούνται ευλαβικά. Μάσκες καθαρές, τήρηση αποστάσεων και κυρίως όχι άσκοπες βόλτες σε πολυσύχναστα μέρη, είναι επιβεβλημένη και σωτήρια συμβουλή.
Από την άλλη, υπερέκθεση σε κακές ειδήσεις, μάλλον βλάπτει τον ψυχισμό μας και ίσως θα ήταν καλύτερα, αν δημιουργούσαμε αυτή τη χρονιά, τον προσωπικό μας παράδεισο μέσα στα σπίτια μας…
Απεξάρτηση από το ίντερνετ και τις διαδικτυακές σοφίες, από συνομωσιολογίες κι ανάγνωση αντικρουόμενων επιστημονικών απόψεων, για κάτι, που εξακολουθεί να παραμένει κατά το μεγαλύτερο ποσοστό άγνωστο, ίσως βοηθούσε να θωρακιστούμε από τα βέλη μιας σκοτεινής κατάστασης, που μας βυθίζει στην αμφιβολία.
Υπάρχουν τόσα θαυμάσια βιβλία, άσχετα με την κορωνο-καταιγίδα, που βιώνουμε, που μπορούν να αποσπάσουν την προσοχή μας από το χάος, στο οποίο καλούμεθα να επιβιώσουμε και να μας ανυψώσουν ψυχικά. Μουσική, μπορεί επίσης να βοηθήσει. Ας στολίσουμε το σπίτι κι ας ψήσουμε ένα χριστουγεννιάτικο γλυκό, να μυρίσει γλυκά μπαχαρικά κι εσπεριδοειδή χρυσαφένια, όπως την εποχή, που οι μανάδες μας, ως πραγματικές γυναίκες, δημιουργούσαν ζεστή, γαλήνια, σπιτική ατμόσφαιρα. Ένα τηλέφωνο σε κάποιο ξεχασμένο συγγενή, ή φίλο, ένας λόγος παρηγοριάς, μια σωστή συμβουλή, μπορούν να δράσουν εξίσου θεραπευτικά, είτε να συνεπικουρούν θαυμάσια, με ειδικές φαρμακευτικές ουσίες.
Αλλάξτε το περιβάλλον του σπιτιού σας, αναζητήστε παλιές φωτογραφίες, αγαπημένα αντικείμενα, λευκώματα, κεντήματα, ρουχαλάκια. Είναι απίστευτο, πόση δύναμη κρύβει μια αγαπημένη ανάμνηση. Αποτοξινωθείτε από την κορωνομανία. Τηρήστε τα μέτρα αλλά αποφύγετε την υπερέκθεση στον εφιάλτη, που μας σερβίρεται καθημερινά.
Με καθαρό μυαλό, βλέπει κανείς καλύτερα μέσα στην ψυχή του. Και τότε αντιλαμβάνεται ότι, η ψυχή, είναι το ζητούμενο κάθε ανθρωποφάγου ιού, συστήματος, οράματος.
Μας συγκέντρωσαν σαν τα ποντίκια στις πόλεις, ζούμε ο ένας πάνω στον άλλον, δίχως το ζωτικό χώρο, που είχαν οι πρόγονοί μας στα χωριά τους, στερημένοι από την τροφική επάρκεια και την οικιακή οικονομία των τότε οικισμών. Μας αποξένωσαν ακόμα και μέσα στην ίδια μας την οικογένεια. Έκαναν τους άνδρες γυναίκες και τις γυναίκες άνδρες, οπότε γεμίσαμε άχρωμα ανδρόγυνα και παιδιά, που όταν γεννιούνται- διότι και οι γεννήσεις ουσιαστικά αποτρέπονται- μεγαλώνουν μακριά από τη μητρική αγκαλιά, που είναι τόσο απαραίτητη, όσο το μητρικό γάλα. Έκαναν κανόνα την εξαίρεση και λάτρεψαν τη νέα Θεά Διαστροφή σε όλα, με επαίνους αλλά και θυσίες. Είναι ο κορωνοϊός, βιολογικός πόλεμος; Ίσως αυτό, δεν το μάθουμε ποτέ και δεν έχει σημασία, όπως δεν μάθαμε ποτέ, γιατί πέθαναν εκατομμύρια κατά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, από ισπανική γρίπη. Υποθέσεις κάνουμε. Πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής, αν πιστέψει ότι πρόκειται για τυχαία γεγονότα. Εξίσου αφελείς είναι επίσης, όσοι δεν βλέπουν ότι, στα χωνευτήρια των νεκροταφείων, οι νεκροκεφαλές, είναι ΟΛΕΣ ΟΜΟΙΕΣ, ΣΕ ΟΜΟΙΟ ΧΩΡΟ. Ότι δεν αφήνουμε τίποτα πίσω μας. Ότι αργά ή γρήγορα φεύγουμε και σίγουρα δεν ήταν ηλίθιοι όσοι πέθαναν πριν από εμάς, που δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε ότι ακολουθούμε, παίρνοντας τη σειρά μας. Υπάρχουν πράγματα, που σίγουρα δεν θα μάθουμε ποτέ. Υπάρχουν επίσης φωτογραφίες της εποχής της ισπανικής γρίπης, εκατό χρόνια πίσω, όπου, βλέπουμε καθαρά, ανθρώπους να φορούν πάνινες χειρουργικές μάσκες προστασίας. Άλλαξε τίποτα από τότε; Πιστέψτε με, σχεδόν τίποτα. Και τότε προστάτευσαν και σήμερα προστατεύουν εξίσου, με παρόμοιο τρόπο. Ούτε η τότε Δημοκρατία κινδύνευσε, ούτε “σφραγίστηκε” κανείς επειδή τα κράτη επέβαλαν και τότε τη χρήση τους, με πρόστιμα, ακόμα και φυλακίσεις… Κι εκείνο πέρασε κι αυτό θα περάσει.
Εκείνο, που κάνει τη διαφορά όμως, είναι η ψυχή. Αυτή, ας θωρακίσουμε, ας προστατέψουμε, ας καλλωπίσουμε, δίχως να επιτρέψουμε άλλη μαυρίλα, μέσα της, παράλληλα με την τήρηση των μέτρων προστασίας της σωματικής υγείας, που πρέπει να ενστερνιστούμε, διότι είναι πράγματι για το καλό μας, όταν τηρούνται σωστά. Καλή και φωτεινή προετοιμασία για την εορτή της αγάπης, που έρχεται σε μόλις δύο εβδομάδες…