ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΔΑΝΙΗΛ ΑΝΗΡ ΑΓΙΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ
«Δανιήλ ο δίκαιος και εν Προφήταις θαυμαστός…» εορτάζεται στις 17 Δεκεμβρίου, δηλ. μίαν εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα, διότι εις αυτόν ο Θεός απεκάλυψεν τον ακριβήν χρόνον ελεύσεως του Κυρίου.
Είναι ένας από τους μεγάλους Προφήτας της Π.Δ. «… ο λάμψας εν τω κόσμω… και θηρίων ατιθάσων, στόματα έφραξεν» (Δοξαστικόν).
Θα κάνομε μίαν παρένθεσιν για την σημασίαν της λέξεως «προφήτης». Είναι σύνθετη και προέρχεται από την πρόθεσιν «προ» που σημαίνει «πριν» αλλά και «αντί» και το ρήμα «φημί», που σημαίνει λέγω.
Άρα το έργον των προφητών ήταν ή να ομιλούν στους ανθρώπους «αντί» για τον Θεό, ή να προ-λέγουν τα μέλλοντα.
Την καταστροφήν της Ιερουσαλήμ την είχαν προφητεύσει οι προφήτες καθώς και ο Μωυσής, πριν από 900 χρόνια, διότι η διαφθορά είχεν πλημμυρίσει την ισραηλιτική χώρα. Ο ευσεβής χάθηκε από την χώρα και αγαθός δεν υπάρχει (Προφ. Μιχαίας). Οι προφήτες προσπαθούσαν να εκριζώσουν το κακό και να φυτεύσουν το πνευματικόν, αλλά οι άνθρωποι ήταν αμετανόητοι. Κήρυτταν ότι η μετάνοια και η σωτηρία παρέχεται από τον Θεόν, μόνον αν οι άνθρωποι τηρούν τις εντολές του. Αυτοί όμως είχαν απομακρυνθεί από τον Θεόν.
Εξ αιτίας λοιπόν των αναρίθμητων αδικιών, επήλθεν η τιμωρία. Ο ίδιος ο Θεός που την προστάτευε την παραδίδει τώρα στον εχθρόν.
Εχθρός ήταν ο ένδοξος βασιλιάς της Ασίας, Ναβουχοδονόσωρ, ο οποίος το έτος 606π.Χ. την πολιορκεί, την υποτάσσει, καταστρέφει τον Ναόν του Σολομώντος και οδηγεί όλον τον πληθυσμόν αιχμάλωτον στην Βαβυλώνα και μεταξύ αυτών και τον μικρόν σε ηλικίαν Δανιήλ, μαζί με τρεις παίδας τον Ανανίαν, Αζαρίαν και Μισαήλ.
Η Βαβυλώνα μεγάλη και ένδοξος πόλις, εθεωρείτο ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου.
Ποία όμως ήταν η τύχη του Δανιήλ και των τριών Παίδων;
Ο χαρισματούχος αυτός προφήτης, ο «αγαπητός ανήρ» του Θεού και οι παίδες, αν και έζησαν σε εχθρικό περιβάλλον, τήρησαν την πίστιν τους και έμειναν σταθεροί στην εφαρμογήν του Μωσαϊκού νόμου. Διεκρίθηκαν για την σύνεσίν τους και ο Θεός τους αντάμειψεν, δίνοντάς τους φώτισιν, σοφίαν, σύνεσιν, φρόνησιν και στον Δανιήλ το χάρισμα της προφητείας και της κατανόησεως οραμάτων και ενυπνίων. Και οι τέσσερις νέοι κατέλαβαν υψηλές θέσεις στο παλάτι και ήταν σεβαστά και αγαπητά πρόσωπα.
Όταν κάποτε ο βασιλιάς είδεν ένα όραμα, την νύκτα και ταράχτηκε, ζήτησε το πρωΐ από τους σοφούς του παλατιού να του φανερώσουν τι είδε, και την ερμηνεία του, δυστυχώς δεν τα κατάφεραν. Ο Δανιήλ μαζί με τους παίδας προσευχήθην εις τον Θεόν και του το φανέρωσεν. Τότε ο βασιλιάς εθανάτωσεν όλους τους σοφούς του παλατιού, για την ανικανότητά τους και ετίμησεν τον Δανιήλ.
Άλλη φορά ο βασιλιάς είδεν σε όνειρον τέσσερις δυναστείες και πάλι ο φωτισμένος Δανιήλ το ερμήνευσεν. Ήλθεν του λέει ο Θεός να σου αποκαλύψει τις έσχατες ημέρες, δηλ. οι ημέρες που προηγούντο της δευτέρας παρουσίας. Όταν συντριβούν, όλες αυτές οι επίγειες δυναστείες, θα έλθει η Βασιλεία του Θεού, που θα είναι αιώνιος.
Ο βασιλιάς ευχαριστήθηκε, επειδή όμως ήταν πολύ εγωϊστής και αλαζόνας, ανήγειρεν ένα άγαλμα ύψους 28μ., προκειμένου να τον προσκυνήσουν οι υπήκοοί του. Ο Δανιήλ όμως και οι Τρεις παίδες αρνήθηκαν, διότι προσκυνούσαν μόνο τον αληθινόν Θεόν. Ο βασιλιάς τους τιμώρησεν, τον μεν Δανιήλ τον έριξεν στον λάκκον των λεόντων, τους δε παίδας εις φλεγομένην κάμινον. Ο Θεός όμως, τους αντάμειψεν για την πίστιν των και τους προφύλαξεν. Μετέτρεψεν την φλόγα της καμίνου εις όπλον αμύνης και δροσιζόμενοι οι παίδες έψαλλον: «Ευλογείτε πάντα τα έργα Κυρίου τον Κύριον». Ο ύμνος αυτός ψάλλεται πανηγυρικά στον Εσπερινόν της Αναστάσεως. Ο δε Δανιήλ στον λάκκον των λεόντων «διεσώθη Θεού σκεπάσαντός Σε, Μάκαρ…». (ωδή ζ΄). Ο Βασιλιάς ιδών το θαύμα, πίστευσεν για το πόσο μεγάλος είναι ο Θεός του Δανιήλ.
Άλλο ένα όραμα εξήγησεν ο Δανιήλ. Σε ένα συμπόσιον είδαν ένα χέρι να γράφει ακατανόητες λέξεις στον τοίχον και κανένας σοφός δεν μπορούσε να τις εξηγήσει. Ο Δανιήλ όμως φωτισμένος είπεν «ότι το βαβυλωνιακόν κράτος θα καταστραφεί από τους Μήδους και τους Πέρσες». Το όραμα εκπληρώθηκεν το ίδιο βράδυ.
Μερικά μηνύματα εκ της ιστορίας: Κυβερνήτης όλου του κόσμου είναι ο παντοδύναμος Θεός και η Βασιλεία Του αιωνία. Η αληθινή πίστις εθριάμβευσεν, αφού και ο ειδωλολάτρης Βασιλιάς προσεκύνησεν τον αληθινόν Θεόν.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας ψάλλομεν και ημείς την ωδήν των Παίδων «τον Κύριον υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας». Ας έχομεν την ευλογίαν τους.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Μαρία Τσακανίκα