Στη χώρα της Βροχής

Είναι βραδάκι και σε έβαλα μοιραία

σ΄ ένα απ’ τα όνειρα που ζω, καθμερινά,

πόσο θα ήθελα να σ’ είχα για παρέα

μες στα ταξίδια μου τα τόσο μακρυνά.

 

Να ’ταν να ’ρχόμουν να σε πάρω απ’ το χέρι

να μπερδευτούμε με της νύχτας τις σκιές,

του Φθινοπώρου να γευτούμε το αγέρι

και να κινούσαμε για στράτες μαγικές.

 

Ν’ ακολουθείς να μη ρωτάς για πού σε πάω

να σε κοιτώ, κι εσύ γλυκά να μου γελάς

τα γκρίζα σύννεφα αν ξέρουν να ρωτάω

για κάποια χώρα πούν’ στο βάθος της καρδιάς.

 

Κι αφού στα χίλια μονοπάτια πλανηθούμε,

του νου, του πόνου, της χαράς, και της ψυχής,

να ’ταν αγάπη μου στο τέλος να βρεθούμε

κει που ποθήσαμε, στη χώρα της βροχής.

 

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Ι. ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ

Από την ποιητική Συλλογή

«Ζωγραφίζοντας  με λέξεις»

Εριφύλη 2009