Γλυκέ μας Άγιε Βασίλη

«Μέσα στή σακκούλα νά τά φέρῃς οὗλα μῆλα καί σταφίδες πίττες πιό γλυκές, κοῦκλες παιχνιδάκια καί πολλές εὐχές». Το θυμόμουν το τραγούδι αλλά πως θα το συναντούσα στην πράξη δεν μπορούσα να το διανοηθώ.

Βρισκόμουν πριν ένα χρόνο σ’ ένα μεγάλο κατάστημα και στην πόρτα στεκόταν αυτή η μυθική, αγέραστη, διαχρονική φιγούρα που γεμίζει τις καρδιές των παιδιών με πληθώρα συναισθημάτων

Δεν πρόλαβα να στρίψω τον πρώτο διάδρομο κι έκανα μια αδέξια κίνηση Δυστυχώς για μένα το μεγάλο ράφι και πολλά πράγματα έπεσαν κάτω στο έδαφος κι είχαν σπάσει. Γονάτισα στο πάτωμα ντροπιασμένη, προσπαθώντας να το καθαρίσω.

Ένιωσα τόσο άσχημα.  Όλοι στεκόντουσαν εκεί και κοιτούσαν.  Και τότε ήρθε εκείνος κοντά μου. Γονάτισε  δίπλα μου και μου είπε να μην ανησυχώ. Άρχισε να με βοηθά να μαζέψω τα σπασμένα κομμάτια. Μετά από περίπου ένα λεπτό, ήρθε ο διευθυντής του καταστήματος ”Αφήστε τα, θα τα καθαρίσουμε εμείς.”

′′Πρέπει να πληρώσω για όλα αυτά” του είπα ντροπιασμένα.

Ο διευθυντής χαμογέλασε, με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου κι είπε: ′′Όχι κυρία, έχουμε ασφάλεια γι ‘αυτό, δεν χρειάζεται να πληρώσετε τίποτα”.

Τα έχασα. Σκέφτηκα αυτή τη μαγική στιγμή Έκλεισα τα μάτια μου. Να μπορούσε να γίνει αυτό και στα σπασμένα κομμάτια των λαθών που έχουμε κάνει στη ζωή μας σκέφτηκα. Να βρεθεί ένας σύγχρονος Άη Βασίλης να σταθεί στο πλευρό μας και να μας πει:

”Άφησέ τα θα τα διορθώσω όλα εγώ για σένα”! Κι εμείς να του χαμογελάσουμε γλυκά και να του σφίξουμε το χέρι.

Τ’ ἄσπρα σου τα γένια μοιάζουν ἀσημένια / φόρεσε την κάππα κι εἶναι παγωνιά ἔλα χωρίς δώρα, με χρυσῆ καρδιά.

Αχ Άγιε Βασίλη μας, της χαράς, της συγχώρεσης και της αγάπης.

Ζωή Μπούζα