Ελεύθερη Άποψη
ΟΙ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Ένα μυρμήγκι καθόταν δίπλα σε ένα ψίχουλο…
-”Ω! Πόσο πλούσιος είμαι!” σκεπτόταν και χαμογελούσε όλο αλαζονεία και υπερηφάνεια για το απρόσμενο εύρημα του. Ακριβώς από πάνω του, ένας συνταξιούχος μεσήλικας, καθάριζε από το μπατζάκι του πανταλονιού του, τα υπολείμματα ενός πρόχειρου γεύματος, που είχε καταναλώσει με βουλιμία, όταν δύο σποράκια σουσάμι, προσγειώθηκαν ακριβώς δίπλα στο προκομένο έντομο, που ενθουσιάστηκε, σα να κέρδισε λαχείο. “Είχα απόλυτο δίκιο, όταν υποστήριξα στο διδακτορικό μου, ότι στην περιοχή αυτή, τα ρεύματα του αέρα, μεταφέρουν τροφή από τον ουρανό…”. Βλέπετε, κάθε μυρμήγκι, που διαθέτει και μυρμηγκο-ντοκτορά μέσα στο δικό του κόσμο, στην κοινωνία των μικροσκοπικών αυτών υμενόπτερων, για όλα όσα εμείς οι άνθρωποι γνωρίζουμε, κατέχει δική του γνώση κι ερμηνεία φαινομένων.
Καθόταν λοιπόν το μυρμηγκάκι και μακάριζε τον εαυτό του, που είχε βρεθεί μπρος σε τέτοιο θησαυρό, ένα ψίχουλο, μεγάλο όσο τρεις φορές το μπόι του και δυο κόκκους σουσάμι, που θα γέμιζαν την αποθήκη του για το χειμώνα.
Ο τύπος, που καθόταν αναπαυτικά στην πολυθρόνα του, άρχισε να καθαρίζει τη ρυπαρή οδοντοστοιχία του με εκνευριστική επιμέλεια, χρησιμοποιώντας ένα ξυλαράκι, που είχε πέσει στο τραπέζι του.
Στη συνέχεια, έβγαλε μια λιγδωμένη χτένα από την τσέπη του πουκαμίσου του, έστρωσε τα λιγοστά μαλλιά του σιγοτραγουδώντας παράφωνα κάποιο λαϊκό τραγούδι εποχής και άρχισε να μαζεύει την εφημερίδα, τα τσιγάρα και τον αναπτήρα του. Ήταν ώρα να επιστρέψει στο σπίτι του.
Σύννεφα πιτυρίδας, κάλυψαν τους ώμους του και στη συνέχεια προσγειώθηκαν στο έδαφος, ενώ το μυρμήγκι πανηγύριζε, ότι έπεφτε θρεπτικό χιόνι, από τον ουρανό, χάρη σε μια συσκευή, που είχαν εφεύρει τα κόκκινα μυρμήγκια, τα ξαδέλφια του, που έλεγχε τον καιρό και παρήγαγε τροφή. Έτσι ερμήνευαν τα μυρμήγκια την ανθρώπινη πιτυρίδα. Πλήρης σύγχυση υλικών, μηχανισμών, αξιών και φυσικών φαινομένων, μεταξύ δύο κόσμων, του ανθρώπινου και εκείνου, που βλέπει κάθε μυρμήγκι, θεωρώντας τον αληθινό κι επιστημονικά τεκμηριωμένο.
Με τον ίδιο τρόπο, αναλόγως πόσο κοντόφθαλμος παραμένει, κρίνει κι ο άνθρωπος τα φυσικά φαινόμενα, τη ζωή, την ασθένεια, ακόμα και το θάνατο, λησμονώντας την ασημαντότητά του.
Κι όπως το μυρμήγκι, μπορεί να θεοποιήσει, την παντόφλα του κυρίου, που δίχως καν να το προσέξει, του αφαίρεσε τη ζωή ξαφνικά κι απρόσμενα, όταν μετακινήθηκε τη στιγμή, που κύματα ευδαιμονίας, διέτρεχαν το λιγνό κορμί του, και να την αποκαλέσει πανδημία, έτσι κι ο άνθρωπος, θεωρεί ότι όλα τα γνωρίζει και τα ελέγχει, επαίρεται, για τα αγαθά, που του παραχωρούνται άνωθεν και τις γνώσεις του, που πάντοτε θα είναι πεπερασμένες με την πάροδο της διάστασης του αδυσώπητου χρόνου.
Στον ανθρώπινο κόσμο, επιβιώνουμε, με πλήθος θεωρίες κι ερμηνείες, που συχνά ανατρέπονται και αναθεωρούνται, όπως το μυρμήγκι ερμηνεύει το περιβάλλον του, ανάλογα με το οπτικό πεδίο, που αντιλαμβάνεται, δίχως την κοσμοθεωρία του ανθρώπου, που βρίσκεται από πάνω του.
Όμως, πριν 2020 χρόνια ακριβώς, γεννήθηκε Εκείνος, που μας διαχωρίζει πάντοτε, οριστικά, από τα ζώα, που έχουν μεν ζωή, αλλά δεν διαθέτουν αθάνατη ψυχή και διαχρονικά μας δείχνει το δρόμο, προς την αιωνιότητα, που περνά πάνω από τον Σταυρικό Θάνατο, που Του ετοιμάσαμε, πάλι εμείς οι άθλιοι, που με πρώτη ευκαιρία, Τον ξανασταυρώνουμε. Ως το φρικτότερο θηρίο, ο άνθρωπος, υποβιβάζεται συχνά και μεταβάλλεται στο ελεεινότερο ζώον, που θανατώνει όμοιούς του.
Αν φαντασθεί κανείς τις στιγμές μιας οποιασδήποτε εκτέλεσης θανατοποινίτου, με οποιοδήποτε τρόπο, το απεχθέστερο σημείο, είναι εκείνο, όπου υπάρχει κοινό θεατών, που επιτηρεί ή ακόμα χειρότερα, απολαμβάνει το θέαμα των τελευταίων στιγμών μιας ανθρώπινης ύπαρξης.
Αυτό, λέγεται βλασφημία. Δεν μπορείς να αφαιρείς, εκείνο, που δεν μπορείς να δημιουργήσεις, πόσο μάλλον να παρακολουθείς συμμετέχοντας σε μια τέτοια πράξη. Στην περίπτωση του απολύτως Αναμάρτητου όμως, μέσα στο πλήθος, που παρακολουθεί τη Σταύρωση, ευρισκόμεθα όλοι μας, με τον έναν η τον άλλο τρόπο και κάθε φορά, που αμαρτάνουμε, είναι σαν να του μπήγουμε εμείς, τα καρφιά, στα θεία μέλη Του. Ναι, εμείς, είμαστε το κοινό της Σταύρωσης…
Σήμερα, θεωρήθηκε κατώτερος, ο Σωτήρας Χριστός, από έναν αόρατο εχθρό-ιό, που προκαλεί μια λοίμωξη, που έγινε μοναδικό θέμα συζήτησης. Υποτιμήθηκε. Βλασφημείται. Ξανασταυρώνεται. Για πολλούς βέβαια, Χριστός, δεν υπήρξε ποτέ. Για άλλους, η θρησκεία μας, υπήρξε έργο κάποιων “συνωμοτών”, των Αποστόλων Του, τάχα. Αξιοπερίεργο βέβαια είναι πως απλοί ψαράδες, έφυγαν μετά τον “υποτιθέμενο”, όπως λένε οι άπιστοι, θάνατο Του, εφόσον σύμφωνα με τους ίδιους μικρόψυχους, δεν υπήρξε Ανάσταση, για να γυρίσουν τον κόσμο, διδάσκοντας και βαπτίζοντας στο Όνομά Του. Εν τέλει, να επιλέξουν μαρτυρικούς θανάτους, όλοι εκείνοι, που είχαν βιώσει την πορεία Του στη γη, τα θαύματα και την Ανάσταση, για ένα ψέμα. Αυτό, δεν γίνεται. Κανένας δεν σταυρώνεται ή καίγεται ζωντανός, για να υποστηρίξει ένα ψέμα, ως το τέλος του.
Έτσι μας λένε, όσοι στήνονται έξω από τις Εκκλησίες Του, να κόψουν πρόστιμα σε φτωχούς ανθρώπους, που έρχονται να βρουν παρηγοριά κι ελπίδα, φως και προστασία, ανάβοντας ένα κεράκι μπρος στην εικόνα Του. Δεν στήθηκαν αλλού. Δεν ενδιαφέρθηκαν για τα λεωφορεία, τα πολυκαταστήματα, τα επί δεκαετίες υποστελεχωμένα νοσοκομεία, τα σούπερ μάρκετ τροφίμων. Όλα κι όλα. Το φαγητό μας είναι απαραίτητο. Η ψυχή, τροφή δεν χρειάζεται, σκέφτηκαν τα μυρμήγκια κι επιδόθηκαν σε καθημερινή τρομοκρατία, για θανάτους και κρούσματα. Επί δεκαετίες, το σύστημα υγείας, ευρίσκεται σε διαρκή ανατροφοδότηση με μπαλώματα… Φάρμακο, που σήμερα κάνει 8 ευρώ, είχε τιμή 100 δραχμές, πριν από 20 χρόνια…. Για το σύστημα υγείας, σαν μπλοκάρει, ευθύνεται η καντηλανάφτισσα κι ο συνταξιούχος των 450 ευρώ, που παρά τη φορολογία, που πληρώνει, δίνει ενοίκιο-ΕΝΦΙΑ στην ιδιοκατοίκηση, που έχει πληρωθεί άλλες εκατό φορές στις μεταβιβάσεις, ζει στην ακριβότερη χώρα της Ευρώπης με την ανύπαρκτη παραγωγή, γιατί ευνοήθηκαν μόνο οι μεταπράτες και οι εισαγωγείς κι οδηγείται σε ηθικό και ψυχικό αφανισμό, όταν του λες, ότι η πίστη του, δεν μετακινεί όρη, αλλά είναι μικρότερη από τον ιό μιας επικίνδυνης γρίπης. Όποιος δεν πιστεύει να μην πηγαίνει στην Εκκλησία. Ας οργανωθούν ομάδες πιστών, να περιφρουρούν τα μέτρα και τις αποστάσεις ασφαλείας στους Ιερούς Ναούς, όπως γίνεται στις πολυαγορές τροφίμων (σούπερ μάρκετ). Ουδεμία θέση έχουν τα σώματα ασφαλείας, να καθίστανται αντιπαθή συλλαμβάνοντας ιερείς και νεωκόρους, από τη μια κι από την άλλη, να θρηνούν θύματα, επειδή μολύνθηκαν αστυνομικοί, προσπαθώντας να καταστείλουν συγκεντρώσεις, όπου παρίστανται απρόσκοπτα και πολιτικοί δίνοντας το παράδειγμα της επιλεκτικά αποδεκτής ανυπακοής, αψηφώντας τα μέτρα, που επιβάλλονται στον ορθόδοξο χριστιανό με περισσή αυστηρότητα.
Τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοιό, είναι ακριβώς όμοια, με εκείνα, που χρησιμοποιήθηκαν για την προστασία από την ισπανική γρίπη, εκατό χρόνια πριν. Μάσκες, απομόνωση, αντισηπτικά, ποινές, φόβος. Τόση πρόοδο σημείωσε η επιστήμη από τότε. Η θρησκεία όμως, είναι κάτι διαφορετικό και πρέπει να το σεβόμαστε. Όχι στον φαρισαϊσμό εναντίον της Εκκλησίας, με πρόσχημα την ασθένεια, είναι κατάρα να προσβάλεις το Θεό μυρμήγκι μου γιατί αλίμονό σου.
Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΟΥ (ΣΕΙΣ) ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΕ…
Υπεξαιρείτε, αφαιμάσσοντας τον Ελληνικό λαό, με απανωτές καταστροφές, Χρηματιστήρια, Ομόλογα φούσκες, θαλασσοδάνεια και φοροκαταιγίδες, εφευρίσκοντας κάθε τόσο, ας μου συγχωρεθεί ο όρος αλλά είναι ο δόκιμος, μέτρα-“νταβατ@@κια”, εν είδει ΕΝΦΙΑ, ενεργειακών πιστοποιητικών και κάθε είδους χαρτοσημάντρων, που καταστέλλουν την οικονομία και φτωχοποιούν το λαό μας και μόνον αυτόν. Που τσάκισαν την επιχειρηματικότητα… Μοναδικό στήριγμα της σημερινής οικονομίας πλέον, είναι η επίπλαστη ευημερία, του “πραιτώριου” του δημόσιου τομέα, που εν ενεργεία ή συνταξιοδοτημένο, χρηματοδοτείται από συνεχή τοκογλυφικά δάνεια, που υποθηκεύουν το οικόπεδο της Ελλάδας και κατά δεύτερο λόγο, από το λίπος των ελευθεροεπαγγελματιών, που καίγονται σαν λαμπάδες!
Ακολουθούν, ανεργία, πείνα, μεταβίβαση των περιουσιών και εξόδιος ακολουθία μας, με οκτώ άτομα. Περισσότεροι είναι οι νεκροί από απελπισία, ασθένειες, κατάθλιψη, καρδιοπάθειες, καρκίνους, αυτοκτονίες, ή όσοι χάθηκαν από τον περίφημο ιό;… Ο λαός αποδεκατίζεται από αμελέτητα πρόχειρα μέτρα πανδημίας, που εξισώθηκε με την πανούκλα του μεσαίωνα. Εξαφανίσθηκε η εγχώρια παραγωγή και η τροφική αυτάρκεια της χώρας. Στο μέλλον θα τρώμε μόνον εμβόλια, το ψωμί είναι περιττό.
Το μόνο, που απασχολούσε την υψηλή αυλή και τους αυλοκόλακες, ήταν κάποτε το πολιτικό κόστος, αλλά και τούτο αντισταθμίζεται πλέον, δίχως τους Έλληνες, αφού κακά τα ψέματα, αντικαθίστανται από άλλα έθνη…
Όμως, αυτή η εθνική περιουσία, που αλλάζει χέρια, αποκτήθηκε με αίμα. Είναι η περιουσία, που ξανάφτιαξαν όσοι κατάφεραν να επιβιώσουν πολέμους, αληθινή προσφυγιά και καταστροφές από προδοσίες. Την έχουμε πληρώσει με αίμα. Την έχουμε διατηρήσει με αίμα. Την μεταβιβάσαμε με αίμα στα παιδιά μας. Είναι το αίμα των προγόνων μας. Είναι η κατάρα, που θα πέσει στα κεφάλια όσων δεν μετανοήσουν και δεν σταματήσουν να καταστρέφουν την Ελλάδα. με οικονομία των αριθμών, των χαρτιών και των ιών.
Όμως για κάθε έγκλημα, που γίνεται εναντίον αυτού του λαού, που εμπιστεύθηκε με αγαθή προαίρεση, την τύχη του σε λάθος χέρια, σε όποιο απόκομμα κι αν ανήκουν, υπάρχουν και υπογραφές με ονοματεπώνυμα, που πέρασαν μεν σήμερα, στις παραγραφές, αλλά υπάρχουν και νόμοι με αναδρομική ισχύ…
Θα ήταν πολύ διδακτικό, αν διαβάζαν μερικοί εξυπνάκηδες, ΦΕΚ της μετακατοχικής περιόδου, ξέρετε… Αυτής, που ξεπλύθηκε με τον επονομαζόμενο εμφύλιο, που καθόλου δεν υπήρξε ιδέα του λαού μας, αλλά κάποιων άλλων “κυρίων”, όξω-από-εδώ και των συνεργατών τους. Βλέπετε υπάρχουν κι εκείνοι, που διαβάζουν και δεν “περί άλλων τυρβάζουν”. Που ξέρουν να περιμένουν την Ελληνίδα θεά Νέμεση, γιατί γνωρίζουν ότι είναι συνεπής στα ραντεβού της. Σήκω πάνω Έλληνα, κλείσε την τηλεόραση, τράβα όργωσε τα χωράφια σου, στον καθαρό αέρα και μη φοβάσαι τίποτα… Από εκεί τρέφεσαι. Ο φόβος σου τρέφει μόνο παράσιτα, κηφήνες, ασωτίες και αρρώστιες.
ΣΕ ΑΝΑΣΤΟΛΗ
Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ
Αφού έβαλαν τους πολίτες να υποστούν τη διαδικασία εγγραφής στα οικογενειακά ιατρεία, επί ενάμισι περίπου μήνα, από αναβολή σε αναβολή, όσοι πολίτες έχουν εγγραφεί ευρίσκονται πάλι δίχως ιατρική κάλυψη.
Το περισσότερο κακό είναι, ότι παρά τις δυσχερέστατες συνθήκες της πανδημίας, κάποιοι λησμόνησαν ότι δεν εξαφανίστηκαν τα χρόνια νοσήματα, τα οποία ταλαιπωρούν τους πολίτες. Ότι με τα οικογενειακά ιατρεία αποσυμφορούντο τα ιατρεία των ΠΕΔι και τα εξωτερικά ιατρεία των χειμαζόμενων νοσοκομείων και οι ασφαλισμένοι εξυπηρετούντο ένας-ένας, σε ένα οικείο και ασφαλές περιβάλλον. Ίσως βέβαια, με τις αμοιβές των οικογενειακών ιατρών καλυφθεί μέρος του κόστους των περίφημων εμβολίων κατά του βασιλέως κορονοιού, ουσιαστικά όμως και πάλι, ο πολίτης καλείται να πληρώσει από την τσέπη του γιατρό και φάρμακο, προκειμένου να εξυπηρετηθεί. Πολλοί μάλιστα, στη χώρα του ΠΟΤΕ- ΠΟΤΕ -τάξη, ευνομία, σχεδιασμός και σταθερότητα, θεωρούν φυσιολογικό, αντί για γιατρό, ο πολίτης να αγοράζει ό,τι φάρμακο του αρέσει, στο φαρμακείο της γειτονιάς του, αφού μπορεί να το κάνει, χωρίς ιατρική συνταγή και έλεγχο, για να θεραπεύσει με το φάρμακο της πεθεράς του, το γείτονα, σα να ήταν πειραματόζωο. Αφήστε την πανηλίθια νοοτροπία μας, ότι το ακριβό φάρμακο είναι και καλό η ότι,” αφού το φάρμακο κάνει τρία ευρώ, γιατί να πληρώνω επίσκεψη στο γιατρό μου και να μην το καταπιώ όποτε θέλω;”….Γιατροί του ίντερνετ και των οδηγιών της συσκευασίας, έγιναν όλοι και όλες….
Η εύκολη δικαιολογία, από πλευράς των υπευθύνων, ότι κάποιοι οικογενειακοί ιατροί, δεν τηρούσαν τη συμβατική τους υποχρέωση, δεν ευσταθεί, αλλά αποτελεί έμμεση παραδοχή, ότι δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί. Άλλωστε, με την ίδια αυστηρότητα έπρεπε να κρίνονται και οι υπάλληλοι του δημοσίου αναλόγως το έργο, που παράγουν. Αλλά μόνο, στους ιδιώτες γιατρούς, υπάρχει ανέκαθεν ο θεσμός της αμοιβής ανάλογα με την παραγωγικότητα και στους γιατρούς του δημοσίου απαξιωτικές αμοιβές, γεγονός, που οδήγησε τη χώρα σε περονόσπορο ιατρικού προσωπικού και σήμερα τα νοσοκομεία σε εκρηκτική κατάσταση. Το έχουμε ξαναγράψει, θα το ξαναπούμε… Στην Ελλάδα, “είναι κανών των ανικάνων τον ικανό να κάνουν νάνον” και να τον στέλνουν στο εξωτερικό, από όπου παρατηρεί την Ελλάδα, να αποσαθρώνεται μέσα από κάλπικες λίρες, αληθινών “νάνων”, κάτω από μεγεθυντικούς φακούς…
Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός