Το ρεβεγιόν μας μάρανε!
Και τώρα, πώς θα ζήσουμε χωρίς “ρεβεγιόν”; Πώς θα κρατηθούμε στην ζωή δίχως φουά-γκρα, δίχως χαβιάρι και μπρικ, δίχως καναπεδάκια με σολομό και χωρίς καμπανίτη οίνο στους σωστούς βαθμούς
Πώς θα περάσουμε την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς δίχως να στριμωχτούμε παρέα με ένα σωστό αγνώστους, σε κάποιο ξενοδοχείο της Αράχωβας, όπου θα μας σερβίρουν διάφορα εφευρήματα των δαιμονίων “σεφ”, ενώ τα παιδιά μας θα νυστάζουν ήδη και θα σκέφτονται πόσο καλύτερα θα ήταν στο σπίτι, με τα παιγνίδια τους;
Πώς θα κυλήσει η αλλαγή του χρόνου αν δεν ξεχυθούμε στους δρόμους με τα αυτοκίνητά μας και κάνουμε την διαδρομή Σύνταγμα-Παραλιακή σε δυο ώρες από τον συνωστισμό;
Τί να σας πω, αγαπητοί. Τί να κάνουμε; Θα το αντέξουμε κι αυτό. Θα αντέξουμε, δηλαδή, την ξιπασιά και την αμετροέπεια εκείνων που ζουν σε άλλη χώρα, εκείνων που έχουν λυμένο το πρόβλημά τους, εκείνων που βρεξει-χιονίσει έχουν το μισθό στην τράπεζα, εκείνους που δεν τους έχει αγγίξει η τραγωδία που περνάμε, εκείνους που δεν ξέρουν τί είναι να παίρνεις τη σύνταξή σου ή τον μισθό σου στις 30 του μήνα και στις 20 του άλλου να βγαίνεις για δανεικά!
Εκείνους που δεν ξέρουν ότι υπάρχουν (και είναι πάρα πολλοί) συμπατριώτες που για να πληρώσουν την ΔΕΗ και τον ΟΤΕ έχουν κόψει ακόμη και τον καφέ και την εφημερίδα και -υποχρεωτικά- κάθονται στον καναπέ κα βλέπουν τα ξεράσματα που παρουσιάζει η σιχαμερή “ελεύθερη” τηλεόραση .
Ειλικρινά, μου έρχεται να σπάσω τον δέκτη, όταν βλέπω τους “καβαλημένους” με τα μηδενικά ελληνικά, να ρωτούν “και πώς θα γίνει με τους εννέα στα σπίτια;” και “πώς θα ελέγξει η Αστυνομία τα διαμερίσματα;” και άλλες γελοιότητες την ώρα που καίγεται και η υπόλοιπη γούνα μας!
Όλα τα’ χε η Μαριορή, το ρεβεγιόν της έλειπε.
Δεν κοιτάμε που για να εξασφαλίσει ο κοσμάκης μια μακαρονάδα ορφανή πρέπει να κάνει οικονομίες αιματηρές!
Δεν κοιτάζουν οι “παρουσιαστές” που χιλιάδες νέοι και νέες έχουν χάσει την δουλειά τους ή αμείβονται με ελάχιστα επιδόματα αφού η πανδημία έχει αφήσει κλειστές τις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονταν και ασχολούνται με το “ρεβεγιόν” και το “κλικαγουέη”.
Αντί να πιέζουν τους κυβερνώντες για να ανοίξουν το πουγκί περισσότερο, ρωτούν αν θα ισχύσει το ωράριο ως τις ενιά ή ως τις δέκα!
Τί να σας πω, χαμένα τα έχουμε πλέον! Εδώ ο κόσμος χάνεται και ημείς χτενιζόμεθα!
Κι όσο σκέφτομαι ότι στα γαλλικά το ρήμα από το οποίο παράγεται το “ρεβεγιόν” σημαίνει “ξυπνώ”!
Βαθιά κοιμόμαστε. Πολύ βαριά!
Δημήτρης Καπράνος