Η φυγή

Ξεκίνησε κι αυτό μικρός σακίδιο στον ώμο,

 

πήρε το δρόμο μοναχός για να βρει άλλο κόσμο.

Ήθελε να βρει την τύχη φτιάχνοντας τη ζωή του,

 

άφησε μάνα κι αδέρφια φίλους και την καλή του.

Είχε ελπίδες πως θα έρθει κάποια μέρα με λεφτά,

 

τη ζωή αλλιώς ζήσει και να φτάσει στα ψηλά.

Πήγε σε μέρη μακρινά δούλεψε πολύ σκληρά,

 

τον βοήθησε η τύχη κι έπιασε πολλά λεφτά.

Σαν κονόμησε ο λεβέντης ξέχασε το παρελθόν,

 

κι ούτε γράμμα ούτε γραφή, ζούσε πια άλλη ζωή.

Των κυκλώσανε γυναίκες, δήθεν φίλοι καρδιακοί,

 

και τον άφησαν στον άσσο πεταμένο σαν σκυλί.

Έκτοτε κανείς δεν ξέρει που ‘ναι κείνος ρε παιδιά.

 

Ένα θύμα παραπάνω που φάγε η ξενιτιά.

 

Ανδρέας Β. Αλυφαντής

Απ’ το βιβλίο του

«Με τα μάτια της ψυχής μου σ’ αγαπάω».

Τα λαϊκά 1976-2016.