Ελεύθερη Άποψη.ΤΟ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ

Η φίλη μου η Άννα, είναι βέρα Χιώτισσα. Από εκείνες τις γλυκές γυναίκες, του παλιού καιρού, που κυκλοφορούν με εμφάνιση σεμνή και νοικοκυρεμένη, με αληθινή θηλυκότητα αλλά και ευπρέπεια. Το σπίτι της μυρίζει φρεσκομαγειρεμένο φαγητό και αποπνέει γυναικεία φροντίδα και καθαριότητα.
Η Άννα, με τον καλό της σύζυγο, που κάποτε, όργωνε τις θάλασσες, αγαπούν όλον τον κόσμο για τούτο, χαρά και γαλήνη είναι ζωγραφισμένα στα πρόσωπα τους, κάτι σπάνιο τη σημερινή εποχή…
Εκείνη, φροντίζει με το μαγικό της χέρι, για όλους και όλα. Εκτός από την μεγάλη της αγάπη, την Εκκλησία, θα τη βρείτε να εργάζεται ως εθελόντρια, δίπλα σε όσους έχουν ανάγκη, ανακουφίζοντας τον πόνο της ασθένειας, σε χώρους, που η ανθρώπινη φύση δοκιμάζεται ανελέητα.
Μου έκανε εντύπωση, με πόση επιμέλεια και φαντασία, στόλισε το σπιτικό της, τις άγιες τούτες ημέρες… Η Άννα είναι ένα μεγάλο παιδί, με σπουδαία καρδιά και ψυχή! Μακάρι, οι κόρες κι αδελφές μας, να της έμοιαζαν στο ελάχιστο. Πόση νοσταλγία ένοιωσα, βλέποντας τις κούκλες της, μιας άλλης εποχής παιγνίδια, στο σαλόνι της! Πόσο διαφορετική είναι, σκέφτηκα, σήμερα η ζωή μας, που τα παιδιά μας, παίζοντας κυρίως με ηλεκτρονικά παιχνίδια εθίζονται σε μια εικονική πραγματικότητα, που απέχει πολύ από τη δημιουργική απασχόληση.
Είναι γεγονός, ότι ζωή μας σήμερα, έχει αρκετές δυσκολίες, αλλά μήπως εμείς οι ίδιοι την καταστήσαμε πολυπλοκότερη;
Πολλές φορές συναντώ νέες γυναίκες, που προτίμησαν μακροχρόνιες σπουδές και συλλογή διπλωμάτων, από την δημιουργία “σπιτικού” και δυστυχώς, σαν έφθασαν σε ηλικίες, που το ρολόι της μητρότητας, δείχνει περασμένη ώρα, υπερηφανεύονται για το αμφίβολο, ας μου επιτραπεί έργο τους, κρύβοντας τη θλίψη τους κάτω από τόνους μέικ-απ.
Αναρωτιέμαι ποιες υπήρξαν περισσότερο ευτυχισμένες. Οι γιαγιάδες μας, που έμεναν σπίτι με τα παιδιά τους, δίχως κόμπλεξ για τα γκρίζα μαλλιά τους, ή οι σημερινές εργαζόμενες αμφίβολης καριέρας, που τρέχουν και δεν προλαβαίνουν να δουν τα παιδιά τους, ή δεν θέλησαν ποτέ να δεσμευτούν, κάνοντας οικογένεια. Διότι ευτυχισμένη οικογένεια, με ή χωρίς παιδιά όταν δεν δώσει ο Θεός, σημαίνει συνεχή προσφορά και θυσίες. Βεβαίως υπάρχουν κι εξαιρέσεις, που άνθρωποι έμειναν μόνοι, διότι η τύχη και οι συνθήκες, δεν το επέτρεψαν, αλλά κι αυτό μπορεί να ξεπεραστεί με αγάπη στο κοινωνικό σύνολο. Κι η αγάπη, πάντα επιστρέφει και πάντοτε δημιουργεί!
Ποιοι άντρες υπήρξαν περισσότερο επιτυχημένοι. Οι παππούδες μας, που είχαν λίγα, αλλά τη γυναίκα και τα παιδιά τους φροντισμένα σπίτι, έτρωγαν πάνω σε λευκό καθαρό τραπεζομάντηλο σπιτικό φαγητό στην ώρα του κι επιστρέφοντας από την εργασία εύρισκαν γαλήνη, ή οι σημερινοί, που αν κι όποτε βρουν εργασία, κάτι δυσχερέστατο πλέον, εφόσον όλοι εργαζόμαστε, άντρες και γυναίκες, γευματίζουν πρόχειρα όπου βρεθούν απογοητευμένοι και συνήθως χωρίς οικογένεια…
Ίσως η αλλοτρίωση του κοινωνικού κυττάρου, που λέγεται οικογένεια, να αποτελεί την ρίζα του κακού. Το τρίτο καταστροφικό μυστικό, περισσότερο αλγεινό κι από τους δύο παγκόσμιους πολέμους, που αποκάλυψε η Θεομήτωρ, στη Φάτιμα της Πορτογαλίας, όπως είπαν κάποιοι, αφορούσε στη διάλυση της οικογένειας.
Είναι αλήθεια, ότι σήμερα, τα διαζύγια είναι ευκολότερα από τη διαδικασία να κλείσει κανείς, ένα λογαριασμό κινητής τηλεφωνίας. Διότι, στην περίπτωση του κινητού, θα πρέπει να έχει κανείς εξοφλήσει κάθε οικονομική εκκρεμότητα, σε αντίθεση με το γάμο, που τις περισσότερες φορές, όταν διαλύεται, ο σοφός νομοθέτης, καθόλου δεν έχει προβλέψει την αέναη διαρροή οικονομικών και μη εκκρεμοτήτων. Ούτε τον ψυχικό τραυματισμό των παιδιών, που είναι ανεπανόρθωτος και δεν ξεπληρώνεται με τίποτα. Εντύπωση προκαλεί, ότι κατά την αντιμετώπιση της υποτιθέμενης οικονομικής κρίσης, οι πολιτικοί κήνσορες επί παντός επιστητού, αντί να φροντίσουν έμπρακτα την οικονομική ανάταξη της χώρας, με ουσιαστικά μέτρα, όπως π.χ, την δημιουργία συνθηκών αύξησης των γεννήσεων, προτίμησαν την εξόντωση της οικογένειας με θεσμικά μέτρα ντροπής και απαξίωσης. Αέναο δανεισμό, ξεπούλημα ιδιωτικής και δημόσια περιουσίας και παραχώρηση του οικοπέδου σε αλλοδαπά στοιχεία, που όμως είναι υγιέστερα, διότι αναπαράγονται μετά μανίας, κάτω από φαινομενικά αντίξοες συνθήκες, πλην όμως επιδοτούμενοι από το ελληνικό κράτος.
Διαλύοντας, με σχέδιο στην Ελλάδα, εκείνο τον περίφημο κοινωνικό ιστό, που μεγαλουργούσε μέχρι τη δεκαετία του 1960, παρά τις συνεχείς προδοσίες, η Ελλάδα, παραδόθηκε εκ των έσω.
Διότι κάθε λαός, μεγαλουργεί μόνο όταν γεννιούνται παιδιά. Στην Ελλάδα, οι εκάστοτε κυβερνώντες , κατέστησαν τη δημιουργία αλλά και τη διατήρηση της οικογένειας, με η δίχως τέκνα, αδύνατη, και τις γεννήσεις πρακτικά ανέφικτες.
Για τούτο, η Ελλάδα χάνεται και μας αντικαθιστούν με φυλές, όπου υπάρχει ισορροπία της φύσεως με ταυτόχρονη κοινωνική ένταξη των φύλων εκεί, όπου πρέπει. Αν είχα τη δύναμη, εκτός από ισόβια σύνταξη στην οικοκυρά, θα χάριζα σε κάθε μητέρα, πέντε συντάξιμα έτη δώρο, για κάθε παιδί, που έφερε στον κόσμο και μεγαλώνει στην Ελλάδα, αλλά και πάλι, οι αλλοδαπές, θα κέρδιζαν τις Ελληνίδες, που δεν επιθυμούν πλέον τη μητρότητα, αλλά την εκπλήρωση μιας φενάκης, που λέγεται καριέρα και αμφίβολη οικονομική αυτοτέλεια.
Για τούτο και μου αρέσει το σπιτικό της Άννας, που μπορεί να μην έχει δικά της παιδιά, αλλά αγαπούν με το σύζυγο της, όλα τα παιδιά του κόσμου και ζουν σε αρμονία με τη φύση, την αληθινή χαρά της ζωής. Γιατί μου θυμίζει εποχές, που ένοιωθα όπως όλοι οι Έλληνες, ασφάλεια, δίπλα σε ισορροπημένους, προσγειωμένους, ήρεμους και γλυκούς ανθρώπους… Ας είναι πάντα καλά.
Χρόνια Πολλά λοιπόν, σε όλους, Ευτυχισμένο το 2021, με υγεία, αγάπη, πρόοδο κι ευημερία. Κι ελπίζω στο μέλλον με πιο σωστές επιλογές προσώπων επιρροής, αν και πολύ αμφιβάλλω, διότι σήμερα έχουν πέραση οι χίμαιρες…
Ανέκαθεν ο χαλκός ο ηχών και το κύμβαλο το αλαλάζον, είχαν πέραση, σε βάρος της ουσίας και της αλήθειας…
Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός