«Και κτείνειν ως νόσον πόλεως» Για όλα μίλησαν οι έλληνες (Αρχαίοι).
Με παραβολή (προ Χριστού μέθοδος διδασκαλίας) ,που σηματοδοτεί τόσο επίκαιρα, αρχαίος έλληνας, ο θείος Πλάτων, και ο ίδιος θα την φανταζόταν ξεπερασμένη για μετά από δυόμιση χιλιάδες χρόνια, επινόησε και θεμελίωσε τις κοινωνικές επιστήμες και πρωτίστως την νομική, ως εκ των ων ουκ άνευ, για εγκατάσταση πολιτείας, ως ύψιστης αρετής (Αριστοτελης), θωρακίζοντας τον κοινωνικό έλεγχο στους θεσμούς λειτουργίας της, να δημιουργεί τον άνθρωπο πολίτη, κοινωνία μονιασμένη, με ειρήνη, με θέσπιση καταστατικού νόμου (Σύνταγμα), ηθικού και απαράβατου, να προστατεύει την κοινωνία από τους κυβερνώντες,αυτό γίνεται αντιληπτό από το βίο και τα βάσανα που ο ίδιος βίωσε, καταστάσεις, συμμορίες να ιππεύουν στους θεσμούς, να λυμαίνονται την κοινωνία, εξοντώνοντας σοφούς και δίκαιους (Σωκράτη π.χ.), καταστρέφοντας νοικοκυριά, εξαναγκάζοντάς πολίτες της να δραπετεύουν σε άλλες πόλεις να σωθούν, να επιζήσουν, να διαμορφώνονται κυβερνητικά στρώματα λυμεώνων, κομματάνθρωποι, όχι άνθρωποι πολίτες ένα άλλο είδος, άνευ κοινωνικής αξίας και όχι μόνο.
Είπε και έγραψε:
Ο θεός λυπήθηκε τους ανθρώπους και στην αγωνία του να σωθούν και να ζουν σε μονιασμένη κοινωνία και ειρήνη, τους έστειλε δώρα την αιδώ και τη δικαιοσύνη, με την εντολή να δοθούν σε όλους, προσφέροντας έτσι και την ισονομία. Τα συνόδευσε όμως με νόμο θεϊκό, με τη σφραγίδα του, με προφανές νόημα να υπερέχει της ανθρώπινης αυθαιρεσίας να μην υποκύπτει σε ορέξεις, που όριζε ότι όσοι δεν σέβονται τα δώρα, στην πνευματική τους προφανώς διάσταση, πράττοντας αντίθετα, είναι πανώλη της κοινωνίας («νόσος πόλεως», τοσο μεγάλης δύναμης κοινωνικής καταστροφής ως θάνατηφόρου ενδημικής νόσου, η ανυπακοή στο θεϊκό νομο, Ηθικο Σύνταγμα) και επέβαλε, σε ελεύθερη μετάφραση, το κάψιμό τους «και κτεινειν ως νοσον πόλεως»).
Βλέποντας ο Πλάτωνας σήμερα τόπο και κοινωνία, σε δεινά που δεν τα είχε γνωρίσει στην εποχή του, από ανήθικο σχεδίασμα πολιτείας (διαπίστωση διακεκριμένων πανεπιστημιακών, ένας «το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτειακό», άλλος «για να πάει στην ανάπτυξη χρειάζεται αλλαγή θεσμικών δομών» δηλαδή απομακρυνση των συμμορίτικων, πελατειακών), που γεννάει ατιμώρητες πτώχευσεις, ήδη την έβδομη, η όγδοη παραμονεύει στη σειρά της, (διαπίστωση διακεκριμένου πανεπιστημιακού, ιδέτε και άποψη «200 χρόνια μετά»), που προκάλεσε χιλιάδες αυτοκτονιών, εξανάγκασε εκατοντάδες χιλιάδες νέους να δραπετεύσουν από τη χώρα τους να επιζήσουν όπου γης, περιορισμό εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρεπειας,αυτόνομης οικονομικής ανάπτυξης,το καταστρεπτικοτερο, την αποσύνθεση του κοινωνικού ιστου ώστε να μη κινδυνεύουν από κοινωνική αντίδραση οι λυμεώνες, καταστάσεις που προδιαγράφουν το μέλλον λαού και χώρας για όλο τον αιώνα, να μη βλέπει η κοινωνία φως (ίδετε άποψη «καμμία ελπίδα»)και να αντιμετωπίζει την σαρκαστική ειρωνεία του τίποτα, να εριζει ποιος έβαλε πρώτος τη χώρα στην ανάκαμψη και την ευημερία, να απεμπολούν διπλωματικά πλεονεκτήματα της χώρας (εθνική μειοδοσία το αποκαλούν οι διεθνολόγοι μας), να κινδυνεύει ο λίγος τόπος που κερδήθηκε με σφαγιασμό του έθνους.
Βλέποντας τον κομματάνθρωπο (διαπίστωση διακεκριμένου διανοούμενου) να διορίζει πρόεδρους πολιτείας να του υπογράφουν ανήθικα ψηφίσματα και νόμους ατιμωρησίας του, να διορίζει ηγεσίες δικαστηρίων και στρατηγούς να εξασφαλίζεται για τις άνομες εκτροπές του και την εκτελεση εξωχώριων εντολών εξασφαλίζοντας την ηγεμονία του στο προτεκτοράτο «Ελλάς».
Βλέποντας την κοινωνία να μην μπορεί να άσκηση επιρροή, να τρομοκρατείται, παλλαϊκή διαμαρτυρία της, με ειδικά εκπαιδευμένους, σε τάγμα υπόγειων στοών, να φονεύονται εργαζόμενοι με πολεμικό υλικό Ναπάλμ (Malfin Bank, εγγραφη καταγγελία του αιφνίδια μεταστάντος Ανδρέα Βγενόπουλου, που ακόμα περιμένει το δικαστικό πόρισμα) παγερά να διαλύεται (το φαινόμενο, τι σαρκασμός,να αποκαλείται «εμπειρία αντιμετώπισης εσωτερικών ταραχών»).
Πως μπορούμε αυτόν τον Πλάτωνα να τον ηρεμήσουμε (ίδετε άποψη «Σοφοί και Διανοουμενοι), να μένει στην μελαγχολία του και να μη κραυγάζει μέρα νύχτα:
«Η πανώλη να καεί»!!!…
Για την αντιγραφή
Ανδρέας Κουτσαντωνης,
Επίτιμος Δικηγορος