Υπάρχει Υγεία με Περιορισμό και Φτώχεια;

Συνέχεια ακούμε πως τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία στη ζωή από την υγεία.

Θα συμφωνήσω. Είναι η υγεία.

Μόνο που υγεία σημαίνει, σωματική, ψυχική και κοινωνική ευεξία.

Όταν τα ανθρώπινα δικαιώματα εμπορευματοποιούνται, όταν μειώνεται το μηναίο εισόδημα ενός νοικοκυριού, όταν υπάρχουν τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, όταν καταπιεστής και καταπιεζόμενος βρίσκονται σε συνεχή αντίθεση μεταξύ τους, τότε η υγεία βλάπτεται σοβαρά κι ανεπανόρθωτα και χωρίς πανδημία. Και χωρίς ιό.

Επειδή η κύρια αιτία της, είναι η φτωχοποίηση. Η φτώχεια γεννά την αρρώστια. Ο φτωχός καρκινοπαθής, ο ανασφάλιστος νεφροπαθής, τα άτομα με αναπηρία, οι χρόνια πάσχοντες, οι χαμηλοσυνταξιούχοι που δεν μπορούν να πληρώσουν την συμμετοχή τους στα φάρμακα, είχαν και εξακολουθούν να έχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο.

Αλλά κι αν ακόμα δεν είσαι τίποτα από τα παραπάνω και “ξέμεινες” από την κρίση των μνημονίων, ή της πανδημίας, συντροφιά με την απόγνωση, τον φόβο, την απελπισία, τις δόσεις ελπίδας που σου χορηγούν σταγόνα σταγόνα, το μόνο σίγουρο είναι, πως η υγεία σου, θα βλαφτεί αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της φυλακής που σε έχουν βάλει.

Μια φυλακή που σου απαγορεύει να πάρεις ένα καλάμι ψαρέματος και να κάτσεις σε ένα βραχάκι μόνος σου. Μια φυλακή που σου απαγορεύει να πας σε άλλο νομό να δεις τους γονείς σου, αλλά σου επιτρέπει να πας στο “Ντουμπάι” και να ξεσαλώσεις…

Κι έτσι, το φάρμακο του φτωχού θα παραμένει πάντα η ελπίδα. Μια ελπίδα που ο τιμοκατάλογός της ζυγίζεται και κοστολογείται πρώτα από τον πλούσιο.

Επειδή η κρίση, είτε είναι οικονομική, είτε υγειονομική,  θα την πληρώνουν πάντα οι φτωχοί…

Την αγάπη μου σε όλους σας!