Στης γειτονιάς μου την κατηφόρα

Στης γειτονιάς μου την κατηφόρα,

Μικρά κορίτσια, όλο καπρίτσια

παίζουν, γελάνε, γλυκιά η Πατρίτσια.

 

Στης γειτονιάς μου την κατηφόρα,

σ’ ένα σκαλάκι, παλιά φρεγάτα

γριούλα μόνη, κακά μαντάτα.

 

Στης γειτονιάς μου την κατηφόρα,

άνθιζε πάντα, μια μυγδαλίτσα

κι όμως την κόψαν, Θεέ μου τι βίτσια.

 

Στης γειτονιάς μου την κατηφόρα,

τα όμορφα σπίτια, τα πήρ’ η μπόρα

κρανίου τόπος, θλίψη το τώρα.

 

Στης γειτονιάς μου την κατηφόρα,

κάποιος διαβαίνει, τoν πήρε η φόρα

πριν είχε ήλιο, σύννεφα τώρα.

 

Στης γειτονιάς μου την κατηφόρα,

έτρεχ’ ο χρόνος, τρέχει και τώρα,

πρέπει να φύγω, πέρασ’ η ώρα.

 

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Ι. ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»

Εριφύλη 2009