Το σκαρί μας
Σκαρί πελεκημένο μερακλίδικα
αμέτρητες αχτίδες, κύματα που χτύπησαν
σε μπουρίνια καταιγίδες και δρολάπια.
Χαίρονται οι γλάροι, με τα φτερά τους
το ξεσκονίζουν ταξιδεύοντας.
Κάποτε σκέφτεται να ρίξει
τη βαριά άγκυρα ασήκωτα.
Κοντά στο καρνάγιο που το γέννησε
και εκεί κοντά να αφήσει
τα πολυχτυπημένα και γερασμένα του κόκαλα.
Και να γεμίσουν άμμο
τα ξασπρισμένα ρουθούνια,
τα μάτια του.
Που έκλειναν όλη την αγάπη
και τον στοχασμό του αύριο.
Μιχάλης Κάσσης
Από την ποιητική συλλογή
«Ποιώντας»