Ζωή – ΓΕΝΕΣΙΣ

Μια κίνηση. Μια σμίξη. Μια αρχή,

με παφλασμό σε θόλο τυλισγμένα.

Έτσι το σύμπαν έκρηξη γεμεί

θολή και φώτο γέννα!..

 

Στο αποκορύφωνα πέταξε το σπέρμα

στ’ αστροπλημμύριστο μεστένιο περιβόλι.

Σαν βελανίδι, σαν πευκί πέφτει το βόλι,

μέσα στης μήτρας της ζωής το γεννοβόλι.

 

Σε μια παρθένα σάρκα γυμνωμένη

που είχε το όνειρο του πόθου ζεσταμό.

Ήρθε μια λάμψη απ’ το άπειρο φερμένη,

για να χαρίσει της ζωντάνιας τον παλμό.

 

Μέσα απ’ τα άραχνα τα βάθη και πιο πέρα,

εκεί που δεν υπάρχει τέλος, ούτε αρχή.

Πέταξε σπόρους στο όλον ο σπορέας,

και έκανε την γη μας να ανθεί!.

 

Τώρα στολίζει του σύμπαντος μια άκρη,

σαν μια γλαστρούλα που ανθοφορεί.

Με αισθήματα ανάκατη γεμάτη

και με πουλιά που κελαηδούν το ντο ρε μί.

 

Ιωάννης Λυμπερης