ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ ΑΛΕΞΙΟΣ 26 ΧΡΌΝΙΑ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ

«Δόξα τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, τῷ Τριαδικῷ καί Ἑνιαίῳ Φωτί τῆς θεότητος τῆς ἐν Τριάδι Μοναδικῶς Ὑπαρχούσης καί Διαιρουμένης Ἀδιαιρέτως…»

Ἐκείνη ἡ Κυριακή, 29 Ἰανουαρίου τοῦ σωτηρίου ἔτους 1995, ἦταν διαφορετική γιά τόν λαό τῆς Δυτικῆς Ἀθήνας.

Ἕνας σπουδαῖος ἄνθρωπος καί εὐσεβής Κληρικός ἀνέβαινε τήν Τρίτη βαθμίδα τῆς Ἱερωσύνης, γιά νά ποιμάνει τοῦτο τόν εὐσεβή λαό. Νωρίτερα, στίς 25 Ἰανουαρίου, ἡ Σεπτή Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶχε ἐκλέξει ὡς νέο Μητροπολίτη Νικαίας τόν ἐκλεκτό Ἀρχιμανδρίτη π. Ἀλέξιο Βρυώνη.

Ὁ π. Ἀλέξιος ἦταν γνωστός ὡς Ἐφημέριος – Ἱερατικός Προϊστάμενος σέ Ἱερούς Ναούς τοῦ Πειραιᾶ, ἐνὼ διέπρεψε ὡς Ἱερατικός Προϊστάμενος τοῦ περικαλλοῦς Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Ἀχαρνῶν. Εὔστροφος σέ διοικητικά θέματα, εὐαίσθητος στίς κοινωνικές ἀνάγκες. Ὁ Ναός ἔλαμπε καί οἱ πτωχοί ἀνακουφίστηκαν.

Ὁ σπινθηροβόλος νοῦς τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ ἐπεσήμανε τόν ἄνδρα. Τόν κάλεσε ἀρχικά στίς Ὑπηρεσίες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί κατόπιν  τοῦ ἐμπιστεύθηκε τό ὑψηλό ἀξίωμα τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς. Ἐφεξῆς, ἄν καί μέ κορυφαῖο ῥόλο, δέν προσβλήθηκε ἀπό τό νόσημα τῆς οἴησης, κάτι πού συνήθως συμβαίνει. Ὁ π. Ἀλέξιος παρέμεινε ἄτυφος, ἁπλός, προσηνής, πάντα μέ τό γλυκό του χαμόγελο τόσο σέ ἄρχοντες ὅσο καί στόν ἁπλό λαό.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ἔτριβε τά χέρια του ἀπό τή χαρά του, γιά τόν ἄξιο συνεργάτη του, οἱ Ἱερεῖς τῶν Ἀθηνῶν τόν περιέβαλλαν μέ σεβασμό καί οἱ Σεβ. Μητροπολῖτες ἔκαναν τά καλύτερα σχόλια γιά τόν εὐγενῆ, διοικητικά ἱκανότατο καί κοινωνικά εὐαίσθητο Κληρικό. Τά σχόλια ἐξελίχτηκαν σέ διθυράμβους καί ἡ ἐκλογή του ὡς Μητροπολίτου Νικαίας ἦταν νομοτελειακή.

Ἔκτοτε καί γιά 25 χρόνια, τόν ἀπολαμβάνουμε ἐμεῖς. Εἶναι ὁ Ἄνθρωπός μας, πάντα πλάι σέ χαρές καί λύπες. Εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος τῆς Θείας Λατρείας, ὅπου προεξάρχει δοξολογικά καί ἐνθουσιαστικά, δίνοντας πρόγευση Παραδείσου. Εἶναι ὁ Ἱεράρχης τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης πρός ὅλους.

Ὅλη νύχτα συλλογᾶται, πῶς νά ἀνακουφίσει τούς ἀπόρους ἀδελφούς καί ὄλη μέρα τρέχει κοντά τους. «Ὅπου ἐπερίσσευσεν ἡ πενία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ φιλανθρωπία» Παράλληλα δέν λείπει ἀπό ἀσθενεῖς, ἀπό φυλακισμένους καί ἀποφυλακιζόμενους, ἀπό τούς στρατευμένους, ἀπό ἐκδηλώσεις Ἐνοριῶν, Δήμων, Συλλόγων.

Πάντα κοντά σέ ὅλους.

Ἔργο του σημαντικό ἡ Ἱερά Μονή τῶν Ἁγίων Πατέρων, δημιούργημα γιά τήν Προσευχή καί τήν ἀναψυχή. Ἔργο του ἡ Κατασκήνωση τῆς Στεφάνης, ἀνακαινισμένη καί ἑλκυστική. Δικό του Πνευματικό Ἀνάστημα ὁ Ἐπίσκοπος Εὐρίπου Χρυσόστομος∙τόν παρέλαβε ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων καί τόν ἀνέδειξε Ἐπίσκοπο.

Τόν Σεβασμιώτατο, Αρχιερέα της Αγάπης και της Προσφοράς, τον Ακούραστο Εργάτη του Χριστού, κ. Ἀλέξιο τόν ἀγαπᾶμε ἀνυπόκριτα, τόν σεβόμαστε καί προσευχόμαστε νά ἔχει ὑγεία, αἰσιοδοξία, μέ τίς ἐκπληκτικές του ἀντοχές.