Παιδική Παραμέληση
Η παιδική παραμέληση είναι η πιο συχνή μορφή παιδικής κακοποίησης, η οποία δύσκολα ορίζεται ξεκάθαρα. Το Αμερικανικό Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης ορίζει ως παιδική παραμέληση τις παρακάτω περιπτώσεις (Cawson, 2002):
-Την άρνηση ή καθυστέρηση του γονέα να παρέχει ιατρική φροντίδα στο νεογέννητο ή το παιδί του που έχει γεννηθεί με πρόβλημα ή έχει κάποιο πρόβλημα (π.χ. νερό, φάρμακα, οδοντίατρο).
-Την εγκατάλειψη του παιδιού σε άλλους ενήλικες επαναλαμβανόμενα και για μέρες, χωρίς να δίνει πληροφορίες για τρόπους επικοινωνίας μαζί του, το διωγμό του από το σπίτι, την άρνηση της επιστροφής του παιδιού που το έχει σκάσει.
-Την έλλειψη παροχής αρκετής τροφής, ένδυσης, στέγης και φροντίδας της καθαριότητάς του.
-Την έλλειψη επίβλεψης με αποτέλεσμα κίνδυνο ατυχήματος για το παιδί, όπως και την οδήγηση υπό την επήρεια μέθης ή τη χρήση κινητού τηλεφώνου ή τη μη χρήση ζώνης ασφαλείας στο αυτοκίνητο.
-Τη μη παρέμβαση του γονέα με σκοπό τη διακοπή του σκασιαρχείου του παιδιού από το σχολείο, το οποίο υπερβαίνει τις 5 ημέρες το μήνα, την άρνησή του να εγγράψει το παιδί σε σχολική βαθμίδα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης (π.χ. στο γυμνάσιο), τη μη παροχή της απαραίτητης ειδικής αγωγής, παρότι γνωρίζει το πρόβλημα, με αποτέλεσμα να καταπατείται το δικαίωμα του παιδιού να καλυφθούν οι ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες του και συχνά να προκαλούνται σοβαρές μακροπρόθεσμες συνέπειες.
-Την άδεια του γονέα στο παιδί να κοιμάται αλλού τη νύχτα, χωρίς ο ίδιος να γνωρίζει πού.
-Την άδεια ή μη επέμβαση του γονέα στη χρήση ναρκωτικών ή αλκοόλ από το παιδί.
-Την ανοχή στην παραβατική, αντικοινωνική συμπεριφορά του παιδιού (π.χ. ένας γονιός που γνωρίζει ότι το παιδί του χτυπά τα άλλα παιδιά στο σχολείο και δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό).
-Την στέρηση του παιδιού από το γονέα της ζεστασιάς, αγάπης, συναισθηματικής υποστήριξης, επαίνου, ή την εκδήλωση υπερβολικών απαιτήσεων και περιορισμών στο παιδί.
-Τη χρήση από τη μητέρα ναρκωτικών και αλκοόλ, συμπεριλαμβανομένου και του υπερβολικού καπνίσματος, κατά την εγκυμοσύνη.
Η μεγάλη εθνική έρευνα του NSPCC (National Council for the Prevention of Cruelty to Children) στη Μεγάλη Βρετανία, σε δείγμα 3000 ενηλίκων, έδειξε ότι 6% των παιδιών υφίστανται σοβαρή γονεϊκή παραμέληση, με την έννοια ότι πεινούν, πηγαίνουν στο σχολείο ατημέλητα, δεν τους παρέχεται ιατρική περίθαλψη στην αρρώστια, εγκαταλείπονται στο σπίτι μόνα σε μικρή ηλικία, ζουν σε επικίνδυνες, για ατυχήματα, συνθήκες στο σπίτι (Cawson,2002).
«Η επίμονη στέρηση, κατά την παιδική ηλικία, τροφής, υλικών πόρων ή προσοχής ,αγάπης, χρόνου τρυφερότητας κι ενδιαφέροντος οδηγεί σε ενήλικες που περνούν μια ολόκληρη ζωή υπό το νοητικό καθεστώς της έλλειψης». (Πρεκατέ,2008).
Ειρήνη Νίτη
Δασκάλα στην Ειδική Αγωγή & Εκπ/ση