Στόχοι καλής ζωής!

Και αφού μπήκε για τα καλά ο Ιανουάριος, και τον υποδεχτήκαμε όσο πιο θερμά γινόταν, σύμφωνα πάντα με τις υποδείξεις που ακολουθούμε και τις εξελίξεις που αναμένουμε, μπήκα μια φορά κι’ εγώ στον πειρασμό να μπω σε κάποιες ιστοσελίδες για να δω πόσο πολύ έχουν αλλάξει οι στόχοι μας τα τελευταία χρόνια.

Έπαθα σοκ! Πραγματικά ξαφνιάστηκα!

Όλα τα τελευταία χρόνια τα ίδια γράφουν και στα ίδια αναφέρονται.

Τι και εάν άλλαξαν οι αριθμοί των χρόνων!

Τα ίδια παραμένουν με ίσως κάποιες αλλαγές στη σειρά προτεραιότητας.

Όλοι οι επηρεαστές τα ίδια ακριβώς προτείνουν.

Είναι αλήθεια τελικά! Σκεφτόμαστε ακριβώς όπως πριν! Είναι ωραίο βέβαια να το δούμε απ’ την κωμική πλευρά του πράγματος, γιατί αλλιώς είναι μάλλον πολύ θλιβερό!

Να τα πάρουμε όμως λίγο με τη σειρά.

– Στόχος πρώτος που βέβαια αναφέρεται πολύ πιο κάτω στις λίστες, πάντα είναι η Υγεία. Για τη σωματική αναφέρονται βέβαια μόνο.

Για την ψυχική υγεία;

Λες και δεν πάνε αυτά τα δύο μαζί.

Παρεμπιπτόντως όλοι μας από ψυχικά προβλήματα κινδυνεύουμε.

Τα υπόλοιπα τα βλέπουμε.

– Να δίνουμε προτεραιότητα και να μην εκνευριζόμαστε με τα οικογενειακά μας πρόσωπα. Πώς είναι αυτό δυνατόν;

Αφού ο καθένας μέσα στο σπίτι του τρώγεται! Εκεί εκφράζεται, είναι ο χώρος του, η ελευθερία του, και η ευκαιρία του να είναι ότι δεν είναι έξω από αυτό!

Όσον αφορά την προτεραιότητα, σε ποιον πρώτα; Σε ποιο παιδί, μάνα, πατέρα, σύζυγο, παππού, γιαγιά; Ποιος πρέπει να έχει τον κύριο λόγο; Ή μήπως πάει με βάση του ποιός μας σέβεται περισσότερο; Τον χρόνο και την ιδιωτικότητά μας; Απορία… δεν υπάρχει απάντηση.

Και που θα εκνευριστείς τελικά εάν όχι στο σπίτι σου;

– Να λες μόνο αλήθειες, όσο και εάν πληγώνουν! Σοβαρά; Αλήθεια τώρα;

Ποιος είναι έτοιμος για αλήθειες;

Ο φίλος; Ο γονιός; Ο σύζυγος;

Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να ακούσουν μέχρι εκεί που το αντέχουν. Κάτι σαν βαρόμετρο αλήθειας. Ή καλύτερα, αλήθεια σε μορφή σταγονόμετρου. Τόσο – όσο.

Τα παραπέρα είναι κόκκινη γραμμή.

Όποιος αποφασίσει λοιπόν να μείνει μόνος του, ας πει ότι του κατέβει στο κεφάλι.

Να δούμε πόσοι θα μείνουν κοντά σου.

Ή πόσοι θα αντέξουν. Το πιο πιθανό είναι να μείνεις σαν τον πρωτόπλαστο!

Να κάνεις τον Αδάμ ή την Εύα.

-Να διαβάζω τουλάχιστον ένα βιβλίο το μήνα και ας μην είναι ολόκληρος τόμος μυθιστορήματος.

Μάλλον όμως δεν είναι ο καιρός συγκέντρωσης. Εδώ κοιτάμε πότε θα ξεχυθούμε απ’ τα σπίτια μας. Να γεμίσουμε τις καφετέριες και τα μαγαζιά.

Που καιρός για διάβασμα; Θα γίνει και αυτό.. Μόλις ξεδώσουμε.

-Να χάσω όλα τα κιλά της καραντίνας.

Και άλλη καταπίεση δηλαδή!

Δε μου φτάνουν όλες αυτές οι ειδήσεις.

Θα μετριέμαι και πόσο έφαγα! Μη τυχόν και ικανοποιήσω άλλες αισθήσεις. Ήμαρτον!

 

-Να περπατάω περισσότερο ή ακόμα καλύτερα να κατέβω μια στάση πριν τον προορισμό μου. Και; Να εκνευρίζομαι χειρότερα για το εάν θα αργήσω, θα ιδρώσω, μπορεί και να πέσω.

Αφού αθλούμαι. Βάζω κωδικό 6! Δε φτάνει; Πρέπει κ άλλο;

Όσο για τις συμβουλές στόχων περί ομορφιάς, μόδας κλπ, δεν μπορώ. Γελάω.

Από πού να πιάσει κανείς και που να αφήσει!

Από τι ρούχα πρέπει να απαλλαγούμε, μέχρι του τι θέλουμε να φοράμε και όχι τι μας πάει! Τύπου ελεύθερη έκφραση. Θα είναι βέβαια ωραίο να το δούμε και αυτό.

Καρνάβαλοι όλο το χρόνο!

-Να απαντάμε στα τηλέφωνα και μηνύματα όσο πιο γρήγορα μπορούμε.

Όπου και να σαι δηλαδή, ότι και εάν κάνεις το παρατάς και τρέχεις να απαντήσεις το μήνυμα! Και είναι φυσιολογικό τώρα αυτό!

Πραγματικά κουράζω κι’ εγώ απ’ τη μεριά μου που άρχισα να τα αναφέρω και μόνο!

Στόχος ζωής και μάλιστα καλής ζωής δεν μπορεί να δοθεί από έναν άνθρωπο προς τον άλλο.

Παρά μόνο ίσως κάποια συμβουλή από φίλο σε φίλο που όμως γνωρίζονται μέσα στα χρόνια.

Από μάνα σε κόρη, από μάνα σε γιό.

Συμβουλή όμως!

Που είτε μπαίνεις στη διαδικασία να τη σκεφτείς, ή την απορρίπτεις συνήθως από αντίδραση. Αφού κατά βάση έτσι αντιδρούμε. Η άρνηση έρχεται πρώτη και μετά η σκέψη η βαθιά.

“Μη τυχόν και πάρεις γαριδάκια απ’ το κυλικείο του σχολείου! Κουλούρι πάρε να χορτάσεις, με κάτι πιο υγιεινό!”

Αυτόματα τα γαριδάκια αποτυπώνονται στο παιδί. Ότι αυτά πρέπει να πάρει. Επίσης λάθος λέξη “υγιεινό”, άρα και άνοστο!

Το μη αλλάζει αυτόματα σε “ναι” και ούτω καθεξής…

Έτσι ενεργούμε. Πάντα! Έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Με τα καλά μας και τα άσχημα μας. Αρκεί να μην κάνουμε κακό στον άλλο.

Τα δικά μας λάθη ας μαυρίζουν μόνο εμάς τους ίδιους.

Αντιθέτως πολλές ευχές θα μπορούσαν να δοθούν! Θετική σκέψη και ενέργεια.

Ο στόχος είναι πολύ υποκειμενικός για τον καθένα.

Από μια αλλαγή δουλειάς ή οικογενειακής κατάστασης, μέχρι του να θέλω ξαφνικά να κάνω μια ολική μεταμόρφωση πάνω μου.

Όλα είναι μέσα μας και λειτουργούν υποσυνείδητα.

Εγώ θα μας ευχηθώ σε όλους μια πιο ανέμελη, πιο Χαρούμενη Χρονιά!

Έχοντας πάρει όλα τα μαθήματα μας απ’ το χρόνο, που ευτυχώς πια έφυγε.

Με λιγότερα ψυχικά προβλήματα και πολλά περισσότερα αληθινά χαμόγελα ευτυχίας!

Λιγότερες φοβίες. Κάτι που θα μας αφήσει σαν στάμπα το 2020, είναι κυρίως αυτό!

Φόβοι πάσης φύσεως.

Κυρίως όμως πρέπει να μάθω να είμαι ο εαυτός μου σε ότι κάνω!

Ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχω.

Είμαστε ήδη πλούσιοι γι αυτά που έχουμε, και γιατί όχι, ότι καταφέραμε μέχρι τώρα!

Να αρχίσουμε να αγαπάμε και να προσέχουμε και μας τους ίδιους γιατί κανείς άλλος δεν θα το κάνει για μας!

Επίσης ό,τι σκεφτόμαστε έντονα συνήθως γίνεται. Ας είναι το καλύτερο λοιπόν που μπορεί να μας δοθεί με την ίδια ένταση, εάν το πιστεύουμε πραγματικά πως το αξίζουμε!

Όλα ξεκινούν από μέσα μας!

Συνεπώς και ότι καλό μπορούμε να βγάλουμε.

Διαβάστε τους εαυτούς σας! Θα βγάλετε θησαυρούς βαθιά χωμένους.

Ίσως τελικά όσα περιμέναμε εμείς να έρθουν, περιμένουν εμάς να πάμε!

Καλή σας Ημέρα!

Σοφία Μπουρή