Η Ενεσού

“…Έχω ακόμη την βάσιμη υποψία ότι όλοι οι γιατροί της εποχής, στην περιοχή του Πειραιά, ο Μεσσηνέζης, ο Γκαμήλης, θεός σχωρές τους, που ήσαν «πλερωματικοί», δηλαδή ιδιωτικοί, μαζί με τους γιατρούς του ΙΚΑ, είχαν μυστικά συνωμοτήσει για να σε βασανίζουν.

Με το παραμικρό, σου έγραφαν ενέσεις: πενικιλίνη, στρεπτομυκίνες και χρυσομυκίνες.

Στη συνέχεια, έκανε την εμφάνισή της μια άλλη γειτόνισσα, η «ενεσού» κυρία Βαγγελία.

Πάντοτε γλυκομίλητη έχοντας υπό μάλης το τσαντάκι με τα σατανικά σύνεργά της, κάτι τεράστιες σύριγγες με ανατριχιαστικές βελόνες.

Τις έβραζε για απολύμανση στην κατσαρόλα, πάνω στην γκαζιέρα που είχε ετοιμάσει η μητέρα σου (κι αυτή στο κόλπο), αφού οι σύριγγες μιας χρήσεως δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμη.

Εσύ κρυφοκοίταζες με δέος, κάτω από τα σκεπάσματα, την φοβερή διαδικασία και ευχόσουν να πάθει συγκοπή και να πεθάνει εκείνη τη στιγμή η ενεσού για να την γλυτώσεις.

Κι όταν έβγαζε τον αέρα από τη σύριγγα κρατώντας την με τη βελόνα προς το ταβάνι δημιουργώντας ένα μικρό σιντριβάνι, σου έλεγε μελιστάλαχτα «έτοιμοι είμαστε», που θύμιζε το «επί σκοπόν» του εκτελεστικού αποσπάσματος.

Κι εσύ, αντί να είσαι στημένος περήφανα στον τοίχο τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο και πεθαίνοντας για την πατρίδα, σαν πρωταγωνιστής του Μικρού Ήρωα, βρισκόσουν μπρούμητα σε ένα φτωχικό κρεβάτι, με τον πισινό μισόγυμνο, περιμένοντας το μοιραίο!

Το κακό γινόταν χειρότερο όταν οι βελόνες ήταν χιλιομεταχειρισμένες και με το παραμικρό σφίξιμο του κορμιού σου δεν έμπαιναν στο κρέας και η προσπάθεια επαναλαμβανόταν με την προσταγή της ενεσούς: «Μην σφίγγεσαι! Μην κουνιέσαι»

Ευτυχώς που βγήκαν στη συνέχεια τα αντιβιοτικά και οι κάψουλες και γλύτωσαν τα παιδιά μας, τουλάχιστον, από αυτή την οδυνηρή και ταπεινωτική δοκιμασία…”.

Άρης Γαβριηλίδης

Απόσπασμα από βιβλίο του

“Νοσταλγώντας την δεκαετία του 50΄-Η ζωή σε μια συνοικία του Πειραιά”