Τρεις Ιεράρχες και Δάσκαλοι του Γένους
Η μεγάλη γιορτή των μαθητών πλησιάζει, αν και φέτος πέφτει Σάββατο κάτι που όμως δεν πρέπει να επηρεάσει τον ξεχωριστό γιορτασμό της και την ιδιαίτερη σημασία της. Στις 30 Ιανουαρίου είναι η κύρια σχολική γιορτή, είναι η γιορτή των Τριών Ιεραρχών, είναι η γιορτή της προόδου και της μάθησης. Πιο παιδί δεν την γνωρίζει; Ποιός μεγάλος δεν την θυμάται; Θα μπορούσα να πω πως δεν υπάρχει Έλληνας που να μην έχει τις καλύτερες αναμνήσεις από αυτή τη γιορτή. Η μέρα αυτή είναι κάτι το εξαιρετικό, είναι ο σύνδεσμος της νέας Ελλάδας με την παλιά. Είναι η ένωση της Αρχαίας φιλοσοφίας και των γραμμάτων με τον Χριστιανισμό.
Ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος στάθηκαν πολύ περισσότερο από απλοί Χριστιανοί και Ιεράρχες της Εκκλησίας. Σε μια εποχή που μπορούμε να πούμε ότι ήταν πολύ δύσκολη, κατάφεραν με τη μόρφωσή τους, τη θέλησή τους, την πραότητά τους και την Αγιοσύνη τους, θα φέρουν σιγά σιγά την ένωση των μεγάλων στοιχείων του Ελληνισμού. Να μπολιάσουν τον Χριστιανισμό με τη μεγάλη διδασκαλία των Αρχαίων Ελλήνων και να δώσουν ένα καινούργιο όνομα σε αυτό που γεννήθηκε και από τότε μεγαλουργεί. Τότε στέργιωσαν τα θεμέλια του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού που τόσα πρόσφερε και προσφέρει σε όλο τον κόσμο.
Στις 30 Ιανουαρίου δεν γιορτάζουμε τους τρεις αυτούς Αγίους, γιατί κατάφεραν με την διδασκαλία τους να εδραιώσουν τον Χριστιανισμό. Δεν τους τιμούμε σαν Αγίους της Εκκλησίας αυτή τη μέρα. Υπάρχουν άλλες μέρες, ξεχωριστές για τον καθένα, που τους δείχνουμε την αγάπη και την λατρεία μας, σύμφωνα με τα καθιερωμένα της Εκκλησίας. Αυτή τη μέρα τους τιμούμε σαν μεγάλους δασκάλους του Γένους. Τους αναγνωρίζουμε σαν προστάτες των Ελληνικών Γραμμάτων. Τους εκδηλώνουμε τον σεβασμό μας και τους ευχαριστούμε από τα βάθη της ψυχής μας για όλα αυτά που πρόσφεραν στο έθνος, γι’ αυτά που έκαναν για την διαφύλαξη των ιερών και των οσίων του λαμπρού Ελληνικού πνεύματος. Δεν ξεχνάμε φυσικά ότι και οι τρεις αυτοί Άγιοι είχαν πάρει μια λαμπρή Ελληνική Παιδεία. Δεν παραβλέπουμε ότι είχαν σπουδάσει σε βάθος αυτό που μέχρι τότε έλαμπε στον κόσμο και τον οδηγούσε. Γιαυτό και δεν δίστασαν να υπερασπιστούν με θάρρος κάθε τι το Ελληνικό. Ήταν πραγματικά οι πρώτοι που προσπάθησαν να διαφυλάξουν τα αρχαία μνημεία και τον πολιτισμό που τους ανέδειξε.
Ήταν λοιπόν επιβεβλημένη η καθιέρωσή τους και η γενική αναγνώρισή τους. ο γιορτασμός τους είναι τόσο ήσυχος και σεμνός όπως και η ίδια η ζωή τους. πρωί πρωί πηγαίνουμε στο σχολείο και κάνουμε τη γιορτή μας. Όλα τα παιδιά έχουν βάλει τα καλά τους και ζουν αυτή τη γιορτή. Μετά τις καθιερωμένες μικρές ομιλίες συνηθίζεται και ο εκκλησιασμός. Ένα ακόμα δείγμα του τι ακριβώς είναι αυτοί οι Άγιοι. Δεν είναι μόνο Αρχιερείς είναι και δάσκαλοι. Είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε όλοι μας. Είναι οι οδηγοί μας. Είναι η ελπίδα μας. Είναι ο φάρος τον οποίο ατενίζουμε προκειμένου βρίσκουμε τον προσανατολισμό μας και να μην χάνουμε το δρόμο μας. Αν μπορούσαμε να ξαναγίνουμε, έστω και μια στιγμή, και πάλι παιδιά, θα τρέχαμε να ξαναζήσουμε αυτή την ανεπανάληπτη μέρα.