Έχει και ο Φλεβάρης τις ομορφιές του!
Ο Φλεβάρης, που μπαίνει, ο τελευταίος μήνας του φετινού Χειμώνα, πιστεύουμε ότι θα είναι ένας ακόμα γλυκός μήνας, όπως ο Δεκέμβριος και ο Ιανουάριος. Θέλουμε να τον έχουμε κοντά μας και να μας θυμίζει τη λαϊκή σοφία «Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, Καλοκαίρι θα μυρίσει». Πράγματι το έχουμε ήδη καταλάβει, η μέρα έχει κατά πολύ μεγαλώσει και ο καιρός είναι ήδη πολύ καλύτερος. Βέβαια κάνει και κάνα κρύο που και που, αλλά που θα πάει, εμείς σκεφτόμαστε ήδη το Καλοκαίρι. Έχουμε και το Πάσχα που πέφτει φέτος τον Μάη και όλα θα πάνε καλά και ακόμα καλύτερα. Όλα μυρίζουν μια χρονιά όμορφη και ευτυχισμένη. Τώρα αν έχουμε και μια ελαφρά κλεισούρας, λόγω καραντίνας και κορονοϊού, τι να κάνουμε, θα περάσει και αυτή, αρκεί να την δούμε με καλό μάτι.
Ο Φλεβάρης ήταν ανέκαθεν ένας μήνας που πολύ αγαπώ. Όχι γιατί έχω τα γενέθλιά μου και τον έχω περί πολλού, καθόσον τόσα πολλά πράγματα μου θυμίζει, αλλά γιατί είναι ένας μήνας που σηματοδοτεί την αλλαγή των εποχών. Από το Χειμώνα περνούμε στην Άνοιξη που η φύση ανασταίνεται και η ζωή η ίδια αποκτά μια άλλη διάσταση. Άρα, ότι και αν κάνει, όποιες αντιθέσεις του και αν μας ταλαιπωρήσουν, θα τον δούμε να μας χαμογελά ευτυχισμένα. Μέσα από κάποια συννεφιασμένα βράδια, θα δούμε και κάτι υπέροχα φεγγάρια, που θα μας κάνουν να αισθανθούμε και λίγο ανθρώπινα. Να σκύψουμε πάνω στα προβλήματά μας και να καταλάβουμε ότι η ζωή είναι πιο όμορφη απ’ όσο, πολλές φορές, νομίζουμε. Αυτές μάλιστα τις μέρες που οι νύχτες έχουν ένα μεστό φεγγάρι, έτσι και έχει ξαστεριά δεν χορταίνουμε να καμαρώνουμε την φεγγαράδα και να σκεφτόμαστε όμορφα πράγματα και ονειρεμένα ακρογιάλια.
Δεν υπάρχει καλύτερο θέαμα από το να βλέπεις έναν ουρανό ξάστερο λουσμένο στο φως του φεγγαριού με τα άστρα να το σέρνουν σε χορό. Χάρμα οφθαλμών είναι κάτι τέτοιες βραδιές και γίνονται ακόμα ωραιότερες αν βρίσκεσαι έξω στην ύπαιθρο, κουκουλωμένος με το παλτό, τα γάντια και το σκούφο. Δεν είναι μόνο η φωτεινότητα του ουρανού, δεν είναι μόνο αυτή η ζωογόνα φύση και ο κρύος αέρας, που σε κάνουν να ευχαριστείς το Θεό για την αρμονία με την οποία έχει προικίσει τον κόσμο. Είναι το κάθε τι που υπάρχει και κάνει τη ζωή καλύτερη, αρκεί να μη στέκεσαι αρνητικός ή αδιάφορος σε ότι σε περιβάλλει.
Ένα άλλο, εξίσου εξαιρετικό, φαινόμενο των κρύων ημερών του Φλεβάρη, είναι και αυτό των αποδημητικών πουλιών. Είναι μαγεία να βλέπεις το τι μπορούν να σχεδιάσουν πάνω από την παγερή ακινησία της πόλης αυτοί οι προσωρινοί, αλλά και τακτικοί, επισκέπτες της Ελλάδας. Πετούν πέρα δώθε, πάνω κάτω, χωρίς ποτέ να κουράζονται. Άλλοτε πετούν σε αρμονικά σμήνη και άλλοτε σε μικρότερα γκρουπάκια. Ανεβοκατεβαίνουν μέσα από τα σύννεφα και δίνουν ένα αέρινο και δροσερό φόντο στον κρύο ουρανό.
Είναι το γλυκό πέταγμα των χαρούμενων αυτών επισκεπτών; Είναι το ανάλαφρο ευχαριστώ τους; Ότι κι αν είναι, τα δεχόμαστε τόσο ζεστά και ξεχνιόμαστε να παρακολουθούμε τους σχηματισμούς τους. Μοιάζουν με πετάγματα εξοικείωσης οι προσπάθειές τους. Αγωνίζονται να διακρίνουν σημάδια αλλαγών μέσα στην πόλη, που να έχουν γίνει από την προηγούμενη επίσκεψή τους. Αφού τελικά κουραστούν και αφού καταλάβουν ότι βρίσκονται στο σωστό τόπο, κουρνιάζουν στα δέντρα των δρόμων ή των κήπων και αρχίζουν ένα γλυκόλαλο τραγούδι, χωρίς τέλος.
Πως μπορεί να αντέξει τόση αρμονία και χάρη η ανθρώπινη σκέψη; Πώς να δει με μάτι καθαρό, το άδολο παιχνίδισμα του φεγγαριού, των αστεριών, των πουλιών και του ήλιου; Ώρες, μέρες, να παρακολουθείς τη φύση, δε θα χορτάσεις. Η αύρα που πνέει από τέτοια φαινόμενα διαρκεί πάρα πολύ, για να είναι γήινη και φθαρτή. Ποιος αισθάνθηκε ποτέ τα μέρη από τα οποία πέρασε το φεγγάρι; Ποιος οραματίστηκε τι έχουν δει αυτά τα αποδημητικά πουλιά που πετούν πάνω από τις πόλεις; Είναι πράγματα που μόνο ενορατικά μπορεί να φέρεις κοντά σου. Μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να αισθανθείς ότι είσαι ο Φοίβος του ουρανού ή ένας νέος Ίκαρος που πετά χαρούμενος στον αγέρα; Αν ναι, τότε η μελωδία της ευτυχίας είναι δική σου. Δεν χρειάζεται κόπο αρκεί να έχουμε συντονισμένες συχνότητες και ανοιχτή καρδιά, για να την ακούσουμε όλοι!