Η υπόσχεση

Άγνωστε που στέκεσαι στον φανοστάτη

χρόνια στου λιμανιού την παγωνιά

κοιτώντας μ’ αγωνία κάθε διαβάτη

ποιες συμφορές σου καίνε την καρδιά;

«Με μία υπόσχεση του γιου μου μένω,

Που ’δωσε φεύγοντας στην ξενιτιά,

πως γρήγορα θα ’ρθει, κι εδώ περιμένω

είκοσι χρόνια βασανιστικά.

Είν’ ο αποχωρισμός μορφή θανάτου

και η υπόσχεση χρέος βαρύ,

στον Θεό πιστεύοντας, στο θέλημά Του,

την ελπίδα μου κρατώ ζωντανή».

Γεώρ. Αλ. Βογιατζής

Από την ποιητική συλλογή

«Ανθισμένες κερασιές»