Το αλατοπίπερο της ζωής μας.

Έτοιμο! Ελάτε να δοκιμάσετε! Στην αρχή με δισταγμό ανοίγει η πόρτα.

Άσε μας βρε μαμά.. έχουμε διάβασμα..(λέμε τώρα)… Η μυρωδιά όμως πάντα τραβάει.

Ποδοβολητά στη σκάλα. Νόστιμο!..

Πόσες θύμισες μπορεί να έχει ένα μαμαδίστικο γλυκό ή φαγητό;

Πόσα χρόνια πίσω μπορεί να μας γυρίσει μια γεύση, η θαλπωρή της ζεστασιάς, το μέλωμα. Σκέτο σιρόπι. Παιδικά χρόνια, γιαγιά, τρεχαλητά μέσα στο σπίτι, όμορφες στιγμές…

Όλα πιο απλά, πιο αγνά, πιο τρυφερά…

Η διατροφή μας. Η Μεσογειακή μας κληρονομιά.

Το ελαιόλαδο, το μέλι, το χαρούπι, τα φρούτα μας και τα λαχανικά. Τα γνωστά σε όλους υπερτροφές.

Όλοι οι επιστήμονες και οι ερευνητές τονίζουν πόσο σημαντική είναι η σωστή διατροφή. Ειδικά σε περιόδους μεγάλων επιδημιών όπως αυτής της δυσκολότερης που διανύουμε όλο αυτό το χρόνο τώρα.

Πόση έμφαση δίνουν στη διατροφή, την άσκηση, την ξεκούραση.

Οι παλιοί πάντα ήξεραν!

Όλα χρειάζονται από λίγο, το γλυκό, το αλμυρό, το αλατοπίπερο της ζωής μας.

Εκεί είναι η νοστιμιά!

Ένα ποτήρι κρασί, λίγο μουσική, μια όμορφη παρέα, που στα παλιά τα χρόνια όλο και μεγάλωνε.

Όσο πιο δύσκολα και φτωχά, τόσο πιο πολλά χαμόγελα ευτυχίας.

Ξέρανε να ζήσουν, να χαρούν, να διασκεδάσουν! Με το τίποτα!

Ψωμί, φέτα με λαδάκι και ρίγανη, ελιά, σαλάτα, λίγα όσπρια, χαλβά και εάν υπήρχε κάτι περισσότερο μεγάλωνε η παρέα, που έφερε όμως και το δικό της το περίσσιο.

Φωτογραφίες που έδειχναν πραγματικές παρέες, που εάν πέσουν στα χέρια μας έρχονται τόσες μνήμες, ακόμα και οι μυρωδιές! Χρώμα πολύ! Και μια μόδα, εντελώς μιας άλλης εποχής.

Με κουρέματα που δεν θέλουμε να βλέπουμε, και ντυσίματα που προξενούν γέλιο. Και όμως η στιγμή ανεκτίμητη!

Τόσο έντονη που ακούς και τις φωνές, τις ομιλίες, τα γέλια, και ζηλεύεις τη στιγμή της απλότητας!

Πόσο πολύ τα χρώματα αλλάζουν διαθέσεις! Όσο πιο αταίριαστα ήταν, τόσο πιο καλά.

Έβλεπα σήμερα μια εκπομπή που τόνιζε τη σημαντικότητα των χρωμάτων και τι επιρροή μπορούν να έχουν πάνω μας.

Καθώς επίσης και πόσο μπορεί να ανεβάσει την ψυχολογία μας και μέχρι που μπορεί να μας πάει.

Τι αυτοπεποίθηση αποκτούμε από ένα όμορφο αποτέλεσμα, που έχει σαν βάση την αρμονία των χρωμάτων που μας ταιριάζουν! Βρίσκοντας ακριβώς τις αποχρώσεις που είναι συμβατές με την επιδερμίδα μας, από τα ρούχα και τα μαλλιά, μέχρι την τελευταία πινελιά του μακιγιάζ.

Μπορεί να δοθεί ακόμα και ένα πλεονέκτημα σε μια συνέντευξη μιας εργασίας, βλέποντας ένα άρτιο αποτέλεσμα, σε συνδυασμό βέβαια και των ικανοτήτων.

Η αρμονία, η κίνηση, ο τρόπος ομιλίας, η σωστή στάση σώματος, μια ευγενική φιγούρα… Το άρωμα! Πολύ σημαντικό.

Είναι το χαρακτηριστικό του κάθε ανθρώπου. Πώς δένει με το σώμα του.

Όλα χρειάζονται και όλα μπορούν να γίνουν σωστά όταν υπάρχει μέτρο.

Αυτό το “κάτι” που κάνει τη διαφορά.

Είναι το αλατοπίπερο της ζωής. Τόσο, όσο.

Από το τι επιλέγουμε σαν μοτίβο διατροφής, μέχρι του τι φοράμε, και τι μας ταιριάζει.

Ένας άνθρωπος δε χρειάζεται να είναι αυτό που λέμε αντικειμενικά όμορφος.

Είναι το όλο του. Αυτό που εκπέμπει.

Που όπου και να μπει, θα γυρίσουν να τον/την κοιτάξουν!

Η αρχοντιά της απλότητας. Χωρίς πολλά – πολλά, αλλά τόσο ταιριαστά δεμένα.

Ο τρόπος και η χάρη. Η ευγένεια στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου. Το καθαρό βλέμμα και το χαμόγελο που φωτίζει ένα πρόσωπο!

Στις μέρες μας, δεν συναντάμε συχνά τέτοιους ανθρώπους.

Όλο κάτι θα λείπει… Το ρίχνουμε στις δυσκολίες που διανύουμε. Στην «πατημένη τέρμα κάτω» ψυχολογία μας.

Όμως δυστυχώς, λείπει η ανθρώπινη ζεστασιά.

Είναι πολλά πράγματα μαζί, που μας κάνουν να ξεχνάμε να είμαστε, Άνθρωποι!

Μας πνίγει κάτι έντονα, που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε. Όλη αυτή η κατάσταση έχει βγάλει πολλά προβλήματα στην καθημερινότητά μας.

Ένας θυμός που δεν ελέγχεται!

Χωρίς αιτία τις περισσότερες φορές. Συζητάω με διαφορά άτομα, είτε της οικογένειας, είτε φίλους και είναι η καθημερινή αναφορά. Ποιος μάλωσε, ποιός είχε τα νεύρα του σήμερα…

Ξύπνησα νευριασμένη! Έτσι… χωρίς λόγο.

Τελικά μήπως είναι όλο μία αντίδραση;

Μήπως μου φταίει ο ίδιος μου ο εαυτός;

Μήπως έχω νεύρα με μένα και παίρνει μετά η μπάλα και οποίον συναναστρεφόμαστε;

Συνήθως την πληρώνει η οικογένεια.

Λέμε ένα δεν πειράζει… πάει πέρασε, συγνώμη… και όμως, είναι μικρά – μικρά που γίνονται μεγάλα!

Ας δω πρώτα τι θέλω, τι μου φταίει, τι περιμένω απ’ το παρακάτω.

Μήπως να κάνω πράγματα που να μην έχουν σαν βάση την τεχνολογία; Να κάτσω, να σκεφτώ, να βγω μια βόλτα, με το «6».. δεν πειράζει, θα γυρίσω με πιο καθαρό μυαλό, πιο συνειδητοποιημένη, θα μιλήσω με άτομα που εμπιστεύομαι. Συνήθως… φτιάχνουν όλα. Το βράδυ πριν κοιμηθώ να σκεφτώ τι έκανα σήμερα, και τι θα μπορούσα να κάνω αύριο. Κάτι εφικτό, κοντινό, όχι άπιαστο.

Να ευχαριστήσω για αυτά που έχω, και όχι για αυτά που δεν έχω.

Όλα χρειάζονται! Γιατί είμαστε ζωντανοί άνθρωποι.

Φημιζόμαστε άλλωστε για το ταμπεραμέντο μας σαν λαός.

Εξάλλου αυτό που αφήνουμε είναι το προσωπικό μας αποτύπωμα.

Έναν άοσμο άνθρωπο κανείς δεν τον θυμάται… περνάει απαρατήρητος.

Ένας άνθρωπος όμως με έντονη προσωπικότητα, άποψη, γεμάτος ζωή, αφήνει το στίγμα του για πάντα!

Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να φεύγουν, αλλά η αίσθησή τους, και το «άρωμά» τους μένουν.

Όλα χρειάζονται στη ζωή λοιπόν!

Σαν το μπαχαρικό στη μαγειρική.

Σαν το αλάτι και το πιπέρι!

Σοφία Μπουρή