Ιτιά

Εζήλεψα το μπόϊ σου

Ιτιά μου ξακουσμένη,

και τα πουλάκια πούρχονται

κει στα ψηλά κλαδιά σου

κι αρχίζουν το τραγούδι τους

και σε χαϊδολογούνε.

Άπλωσε τα μαλλάκια σου

το λυγερό κορμί σου

σείσε τα φυλλαράκια σου

στο άρωμα της αύρας

που τ’ αρμενίζει σύγκορμα,

τα πάει δώθε κείθε

και άφησέ τα λεύτερα

κοντά μου να σιμώσουν

και να μου πούνε

τι ακούν, τι σιγοτραγουδάνε

και τι τα κάνει

να θροΐζουν χαρωπά

συνθέτοντας μελωδίες.

Σε ζήλεψα ιτίτσα μου

χιλιεπαινεμένη,

που διαφεντεύεις τις καρδιές

και λεύτερη διαβαίνεις.

Είσαι ονείρου αίνιγμα

ζωής είσαι πλανεύτρα,

είσαι στολίδι ακριβό

που δεν υπάρχει άλλο.

 

Γιάννης Κανατσέλης