Ελεύθερη άποψη.“ΠΟΘΕΝ ΔΙΣΚΟΣ ΕΝ ΤΗ ΕΡΗΜΩ;….δικό σου κόλπο είναι κι αυτό, διάβολε….” (Άγιος Αντώνιος ο Μέγας, 250-356 μ.Χ.)
Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας, (250-356 μ.Χ.), ασκήτεψε στην έρημο και κατά τη διάρκεια του βίου του αντιμετώπισε πολλούς πειρασμούς. Ένας των οποίων, υπήρξε η ξαφνική εμφάνιση ενός αστραφτερού ασημένιου δίσκου, μπρος στα έκπληκτα μάτια του. Ωστόσο, ο Άγιος αντελήφθη την προσπάθεια του πονηρού, να τον πειράξει και είπε την παραπάνω φράση, κατανικώντας τον πειρασμό… “Και από που βρέθηκε ο (ασημένιος) δίσκος στην έρημο; Δικό σου έργο είναι διάβολε…”.
Μετά από χρόνια νομιμοφανών κλοπών και κατάφορης αδικίας προς τον Ελληνικό λαό, εμφανίζονται τελευταία και… ασημένιοι δίσκοι, όπου παρουσιάζονται όσοι διαπραγματεύονται τα αδιαπραγμάτευτα ως άξιοι και ικανοί κυβερνήτες!
Σαράντα και πλέον χρόνια κακοδιοίκησης, σπατάλης κι εφήμερης ευημερίας, προηγήθηκαν και ο λαός τα κατάπιε αμάσητα, χάρη στο ντοπάρισμα της κομματικής πειθαρχίας και την επίπλαστη καλοπέραση. Αποπροσανατολισμός κι αποχή από την αυθεντική παραγωγική διαδικασία, βόλεψαν και κατασκεύασαν περιουσίες. Γνώμονας και κομματική γραμμή, υπήρξε η καταστροφή και απαξίωση των αληθινών αγωνιστών της Ελλάδας. Ο διωγμός των αρίστων κι επιβολή της κομματικής πλαστογραφίας της μετριότητας. Εν τέλει επικράτησε ύπουλα ο διεθνισμός, με έμμεσο τρόπο και νοοτροπία ισοπέδωσης κάθε αληθινής αξίας.
Με απλά λόγια, αφού το χρέος της χώρας, κατέστη μη βιώσιμο, προσεγγίζοντας το 200% του ΑΕΠ, μετά από δέκα χρόνια κρίσης και λιτότητας από πλευράς των απλών πολιτών πάντα, που καθημερινά φτωχαίνουν, γινόμαστε βωβοί μάρτυρες, των πλέον αντιφατικών φαινομένων.
Σε καταχρεωμένη χώρα, η οικονομία, να εξακολουθεί να εμμένει στην αντιπαραγωγικότητα και την παρασίτωση.
Υπερ-φορολόγηση και κινούμενη άμμος νομοθετικών διατάξεων και συντελεστών, αλλάζουν συνεχώς καθιστώντας αδύνατες τις επενδύσεις κεφαλαίων.
Όταν δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ, κατά τα τελευταία χρόνια κεντρική (από το κράτος), κατεύθυνση προς την πρωτογενή παραγωγή, πως είναι δυνατόν να μην αυξάνεται το χρέος;
Από την άλλη, μας ήρθε η κρίση του κορωνοϊού. Που κανείς δεν γνωρίζει πόσο θα διαρκέσει και μόνον ελπίδες υπάρχουν ως προς το τέλος της.
Ωστόσο ο ερίφημος κορωνοιός, ο “κορώνας” μας, “ξεβράκωσε” εντελώς, πολλές στρεβλώσεις, που ας μου επιτραπεί, έκτισαν το εξάμβλωμα του σημερινού “πωλητισμού” και της οικονομικής μας “ύβρεως”.
Αποκάλυψε την κενότητα του βίου και την έλλειψη ουσιαστικής παιδείας.
Κοινωνία, όπου η μισοί πωλούν κι οι άλλοι μισοί αγοράζουν κάνοντας shopping therapy, με δανεικά χρήματα. Κοινωνία, που δέχεται ο καθένας μας, η προσωπική αξία του να προσμετράται ευθέως αναλόγως με το ύψος των αγορών του. Με το πόσο ακριβό, είναι το κοστούμι του.
Κοινωνία, που δέχεται να χρησιμοποιεί φθηνά αντικείμενα, που κατασκευάσθηκαν από λαούς, που πεινάνε, από παιδιά χέρια, από υποσιτισμένους εργάτες , με μηνιαίο μισθό, όσο στοιχίζει η επίσκεψη σε συνοικιακό κομμωτή. Κοινωνία, όπου οι μισοί χτενίζουν και κόβουν τα νύχια των άλλων μισών, ή τα διακοσμούν με nail art!
Τι θα εύρισκε άραγε, ο αρχαιολόγος του μέλλοντος από τον πολιτισμό μας;
Αυτή η παρασιτική οικονομία, που επιδοτείται από το φαύλο κράτος, οδηγείται προς το θάνατό της, από μια απλή επιδημία, πανδημία, άγνωστης αιτιολογίας, αντιμετώπισης, διάρκειας.
Και αντί άλλης φροντίδας, η Κυβέρνηση, αποφασίζει να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τους βιαστές της Κύπρου, τους αιώνιους εχθρούς μας, τους βιαστές του Ελληνικού στοιχείου της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, των παλληκαριών μας, που έπεσαν στα Ίμια.
Για ποιο λόγο; Πως είναι δυνατόν να αποφασίζουν μερικοί για την αρτιμέλεια του Κράτους μας;
Οι ίδιοι, που εμπαίζουν την Ελληνική κοινωνία, που γενοκτονείται στην πράξη, εισάγοντας φθηνό εργατικό δυναμικό, τους =εργαλειοποιημένους “μετανάστες”, που εισέρχονται από την Τουρκία και μόνον από εκεί στη χώρα μας, με άγνωστο σκοπό και κυρίως δεξιότητες, διαπραγματεύονται εδάφη, ΑΟΖ, νησιά και χωρικά ύδατα με εκπτώσεις;
Ποιον συμφέρει να εισάγει ξένο λαό, όταν ο αυτόχθων, ούτε μπορεί να επιβιώσει και κυρίως, ούτε αναπαράγεται, διότι αυτή ακριβώς την καταστροφική κατεύθυνση δίνει το ίδιο το κράτος;
Στρέφουν τη νεολαία σε αέναη αναζήτηση ακαδημαϊκών προσόντων, ανεργία και μετανάστευση! Νέοι δίχως στόχους και κυρίως δίχως μέλλον, καθημερινά ελπίζουν να επιτύχουν στη ζωή , συλλέγοντας διπλώματα, που παρέχονται από φορείς με το αζημίωτο φυσικά, δίχως μετέπειτα διασφάλισης εργασιακής αποκατάστασης… Και πως είναι δυνατό να αποκατασταθούν επαγγελματικά, όταν όλος ο πληθυσμός της χώρας αναζητεί εργασία γραφείου και παροχής άυλων υπηρεσιών;
Από την άλλη, ο κορωνοϊός, επέφερε την παράδοξη επαγγελματική διαμόρφωση, η μοναδική πραγματική εργασία, να γίνεται ουσιαστικά από τις υπηρεσίες delivery. Κοινώς οι ντελιβεράδες, παραδίδουν καφέ, φαγητό και ψώνια, σε εκείνους, που κάθονται. Πολύ ωραία.
Ταυτόχρονα, σε συνοριακές γραμμές της χώρας, εγκαθιστά ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ μας, τουρκογενή λαό.
Την ίδια στιγμή, αποφασίζουμε στη Χάγη, να “διαπραγματευτούμε” τα κεκτημένα και νόμιμα δικαιώματα του λαού μας και συγκεκριμένα των πληθυσμών ανατολικά του 28ου μεσημβρινού…
Φώναξε ο κύριος Σαμαράς και διαμαρτυρήθηκε. Αλλά πόθεν δίσκος εν ερήμω;
Όταν με το Νόμο 1863 ΦΕΚ 204, της 18-9-1989, η τότε κυβέρνηση συνασπισμού υπό την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, εξίσωσε τους αγωνιστές του εθνικού στρατού, που άφησαν τα κόκκαλα τους στα βουνά μας, με όργανα των διεθνιστών, που ήθελαν την Ελλάδα μέχρι τη Λάρισα ή τη Λαμία, είναι φυσικό να αναρωτηθώ κι εγώ, “πόθεν δίσκος εν τη ερήμω” της Νέας Δημοκρατίας; Διότι εκ του αποτελέσματος φαίνεται πεντακάθαρα, ότι όλοι αυτοί απέτυχαν παταγωδώς, φτώχυναν την πατρίδα, την κατέστησαν ανίσχυρη οικονομικά και στρατιωτικά κι ίσως οδηγούμεθα ακόμα πιο πίσω, από την εποχή, που τα σύνορα της χώρας, διαπραγματεύονταν από την τιμή των όπλων, στην εποχή της απεμπόλησης σε στημένα τραπέζια διαπραγματεύσεων με ύποπτους κριτές .
Αν κάνω λάθος εύχομαι να διαψευσθώ. Και όσοι θεωρούν ότι η κομματική τους πειθαρχία, επιβάλλει να συνταυτισθούν με τη γραμμή Τσίπρα- Πρέσπες-Μητσοτάκη-Χάγη και σια, πλανώνται πλάνην οικτράν και καλό θα ήταν να διαχωριστούμε πλέον σε δύο ομάδες: Εκείνους, που θέλουν την Ελλάδα εντός των σημερινών συνόρων της κι εκείνους, που επιθυμούν να διαπραγματεύονται εδάφη επειδή αποδυναμώνουν με αέναο δανεισμό τη χώρα, με μέτρα εναντίον των αυτόχθονων Ελλήνων και αντικατάσταση του ήδη γηρασμένου πληθυσμού της Ελλάδας με αλλοεθνείς φθηνούς εργάτες και πολεμιστές με διαφορετική παγιωμένη εθνική συνείδηση με πιθανούς αρχηγούς τους, σχήματα εκτός Ελλάδος.
Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός