Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

2_Feb_2_Ypapanti«Δεύτε ίδετε Χριστόν, τον Δεσπότην του παντός, ον βαστάζει Συμεών, σήμερον εν τω ναώ». (Μεγαλυνάριον της θ΄ωδής).

Το ιστορικόν αυτό γεγονός της εορτής της Υπαπαντής, που εορτάζεται στις 2 Φεβρυαρίου, το περιγράφει μόνον ο Ευαγγελιστής Λουκάς (Λουκ.25) και εξυμνείται από τους θαυμάσιους και χαρμόσυνους ύμνους, αφήνοντας τα όμορφα μηνύματα της εορτής. Ας αρχίσομεν και ημείς ψάλλοντας το Απολυτίκιον: «Χαίρε κεχαριτωμένη, Θεοτόκε Παρθένε, εκ Σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τους εν σκότει. Ευφραίνου και Εσύ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τον ελευθερωτήν  των ψυχών ημών, χαριζόμενος ημίν και την Ανάστασιν».

Η εορτή αυτή ανήκει στις μεγάλες Θεομητορικές εορτές. Την ημέρα αυτή εορτάζεται, η προσφορά του Ιησού στον Ναόν, από την μητέρα Του και τον θετόν Του πατέρα Ιωσήφ,  η οποία έγινε σαράντα ημέρες μετά την  Γέννησίν Του. Στον Ναόν τον υπεδέχθη ο προφήτης και πρεσβύτης Συμεών. Σύμφωνα με τον Μωσαϊκόν νόμον, τα πρωτότοκα αγόρια, έπρεπε  οι γονείς, την τεσσαρακοστήν ημέραν από την γέννησίν τους, να τα προσφέρουν στον Ναόν και να τα αφιερώνουν στον Θεόν. Η προσαγωγή της μητέρας και του παιδιού στον Ναόν, ήταν εορτή καθαρμού, από τις συνέπειες της γεννήσεως και υπακοή στον νόμον, όμως ούτε ο Χριστός είχεν ανάγκη καθαρμού, ούτε η Παναγία, αφού η σύλληψις ήταν άσπορη και η γέννησις άφθορη.

Και σήμερα ισχύει ο σαραντισμός. Η μητέρα προσφέρει το παιδί στην Εκκλησίαν και ο ιερέας, της το παραχωρεί πάλι, για να το μεγαλώσει.

Ο Χριστός προσφέρεται στον Ναόν διότι είναι «Πρωτότοκος», όπως αναφέρει η Αγία Γραφή, αλλά και «μονογενής». Πρωτότοκος, διότι εγεννήθη με τρεις τρόπους. Γεννήθηκε από Πατέρα αιώνιον, από μητέρα Παρθένον, χωρίς πατέρα. Και τρίτον είναι πρωτότοκος εκ νεκρών, διότι και η ανάστασις θεωρείται γέννησις. Το γεγονός της Υπαπαντής είχεν προαναγγελθεί από τους προφήτας και οι προφητείες επαληθεύονται.

Εις τον Ναόν συνάντησαν δύο πρόσωπα με προφητικά χαρίσματα, τον πρεσβύτην Συμεών, και την γερόντισσα Άννα. Στο ιδιόμελον της Λιτής υμνούμεν την υποδοχήν ψάλλοντες «…σήμερον βρέφος οράται και κατά νόμον εκπληρών, ναώ προσάγεται και τω Πρεσβύτη επιδίδεται…».

Ο πρεσβύτης Συμεών, κατά τον Μ. Αθανάσιον, ήταν άνθρωπος κατ’ ουσίαν, αλλά κατά αξίαν πολύ ανώτερος των συνανθρώπων του. Ως προς την φύσιν άνθρωπος, αλλά ως προς την αρετήν υπέρτερος των αγγέλων. Ήταν άνθρωπος πνευματοκίνητος, ευλαβής, δίκαιος και από το Άγιον Πνεύμα, είχεν λάβει την πληροφορίαν, ότι δεν θα πεθάνει, αν δεν πάρει στα χέρια του τον Χριστόν (Λουκ.25).

Η προφητεία επαληθεύθη μετά 270 χρόνια. Και τώρα, αν και πρεσβύτης, μόλις είδε τον Χριστόν, το Άγιον Πνεύμα τον εφώτισε, Τον πήρε στην αγκαλιά του και δοξάζοντας τον Θεόν λέγει: «Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα… ότι είδον το σωτήριόν Σου…», δηλ. ας πεθάνω τώρα Κύριε, που είδα τον Σωτήρα Σου…

Ο Προφήτης Ησαϊας (35,3-4) είχεν προφητεύσει «ισχύσατε χείρας ανοιμέναι (εξασθενημένες) και γόνατα παραλελυμένα», διότι γνώριζε ότι σε μεγάλην ηλικίαν θα επαληθεύετο η προφητεία και δύναμιν θα έδινε το Άγιον Πνεύμα στα αδύνατα μέλη του, για να κρατήσουν τον Χριστόν.

Η εορτή αυτή ονομάσθη Υπαπαντή, διότι η λέξις προέρχεται από το ρήμα υπαντάω και σημαίνει, πηγαίνω προς συνάντησιν κάποιου.

Η Υπαπαντή μας δίνει την χαρά της συναντήσεως. Όταν αγαπάς κάποιον και έχεις καιρόν να τον ιδείς, χαίρεσαι από την συνάντησιν αυτήν. Σύμβολον προσδοκίας είναι ο Πρεσβύτης Συμεών, ο οποίος μίαν ολόκληρη  ζωή ζούσε  με τον πόθον αυτής της συναντήσεως. Και το όνομα Συμεών ανταποκρίνεται στην ζωή και την προσδοκία, διότι στην εβραϊκή γλώσσα ερμηνεύεται υπακοή (Ιωάν. Χρυσ.).

Το πρώτον μήνυμα που στέλνει αυτή η εορτή είναι η υπακοή στον Μωσαϊκόν νόμον. Ο Χριστός, όταν προσέλαβεν την ανθρώπινην σάρκα, έπρεπε να τηρήσει τον νόμον, για να μη φανεί παραβάτης.

Δεύτερον μήνυμα είναι ότι επαληθεύονται οι προφητείες. Και του προφήτη Συμεών και της προφήτιδος Άννας, η οποία εγνώρισε ότι ήτο ο Μεσσίας και προφήτευσεν το λυτρωτικόν του έργον.

Και τρίτον μήνυμα είναι η προσδοκία, που πρέπει όλοι να έχομεν, ότι τα επίγεια έργα μας  πρέπει να έχουν στόχον την συνάντησιν με Εκείνον, που είναι το Φως της ζωής και στο μεγαλυνάριον παρακαλούμεν τον Χριστόν ψάλλοντας: «Λάμπρυνόν μου την ψυχήν και το φως το αισθητόν, όπως ίδω καθαρώς και κηρύξω τον Θεόν».

Η Εκκλησία την ημέρα αυτή την αφιερώνει στις μητέρες. Ας ψάλλομεν, Αγαπητοί μου Αναγνώστες, το Μεγαλυνάριον της Παναγίας «Θεοτόκε, η ελπίς πάντων των Χριστιανών, σκέπε, φρούρει, φύλαττε τους ελπίζοντας εις Σε». ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟΝ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΜΗΤΈΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!

Μαρία Τσακανίκα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *