Όνειρο
Ονειρεύτηκα απόψε πως εζούσα αληθινά
Απ τον κήπο μου τα φρούτα, απ’ τις κότες μου τ’ αυγά
Καλημέρα στους γειτόνους, με χαμόγελο απαντούν
Κι άμα τύχει με φιλεύουν, χωρίς κάτι να ζητούν
Ξύπνησα μεσ’ την μιζέρια με τον φόβο στην ψυχή
Θα πεινάσω; θα με κλέψουν; Που θα βρω λίγη στοργή;
Κάλλιο έχω να κοιμάμαι, τι να κάνω ξυπνητός;
Στη ζωή, ζωή δεν έχω. Δεν υπάρχει πια σκοπός
Ένας σκλάβος που τον σέρνει απ’ το καπίστρι ο δυνατός.
Σοφία Μαρκοζάνη