Ιστορίες της Κοκκινιάς.Το καφενείο της Μαρίας
Τρία σκαλιά ανέβαινες, από το πεζοδρόμιο, για να μπεις στην τσιμεντένια αυλή με τα δύο μακρινάρια παρτέρια δεξιά και αριστερά, που είχαν το ένα κισσό σκαρφαλωμένο στο γειτονικό τοίχο και το άλλο τριανταφυλλιές! Μετά από δέκα βήματα ήταν η δίφυλλη τζαμωτή πόρτα της αίθουσας του Καφενείου, απ’ όπου έμπαινες στην κεραμιδοσκέπαστη σάλα. Στο βάθος ήταν το τεζάκι με το Πετρογκάζ, τα μπρίκια ,τα φλιτζάνια τα ποτήρια και λίγα πιατάκια και ποτηράκια. Ένας ασπρομάλλης άντρας ετοίμαζε μεζεδάκια για ούζο.
-Μαρία, φώναξε, έλα να πάρεις το δίσκο!
Μια ψηλή πενηντάρα, σκούπιζε ένα από τα πέντε τραπέζια του χώρου. Ήταν το αφεντικό του μαγαζιού. Το είχε ξεκινήσει, όταν ο Μιχάλης ο σύζυγος της βρισκόταν «διακοπές» στον Αι Στράτη που τον είχε στείλει η επιτροπή εκτοπίσεων της Κυβέρνησης Παπάγου σαν δραστήριο μέλος της ΕΔΑ. Εκεί παρέμεινε πάνω από μια δεκαετία και απολύθηκε επί Παπαντρέου, όταν έγινε κυβέρνηση η Ένωση Κέντρου!
Στα τραπέζια κυκλοφορούσε η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, πρωινή κεντρώα εφημερίδα που πρωτοεκδόθηκε στα τέλη της Κατοχής από τον Πάνο Κόκκα και είχε μαχητική αρθρογραφία. Στα καφενεία, τα χρόνια εκείνα, ήταν απαραίτητη η αγορά της Ακρόπολης, λαϊκού καθαρόαιμου δεξιού τύπου, με ειδικότητα σε ρεπορτάζ κυρίως εγκλημάτων, καθώς και με την επί σειρά ετών ατελείωτη εξιστόρηση των κατορθωμάτων του θρυλικού Τσακιτζή !Με την άνοδο στην εξουσία του Γέρου, ο Μιχάλης σταμάτησε να την αγοράζει και την αντικατέστησε με τη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, έπαιρνε και την ΑΥΓΗ, αλλά αυτή την διάβαζε αργά το βράδυ, όταν έκλειναν, στο σπίτι πριν να ξαπλώσει.
Δύο φορές την εβδομάδα περνούσε ο καφεπώλης, που προμήθευε καφέ ,κακάο και τσάι το μαγαζί, ένας άλλος, ποτοποιός αυτός, έφερνε κονιάκ, λικέρ, ούζο και τσίπουρο για τους μεζέδες. Στο τεζάκι είχαν για τους θαμώνες ,πακέτα τσιγάρα σε μάρκες Έθνος λευκό ελαφρύ και κόκκινο κουτί με σέρτικα, Άρωμα, Ματσάγγος, Άσσος, 22 Αντινικότ, Καρέλια Αγρινίου. Οι καπνιστές εξυπηρετούνταν αρκούντως, αν κάποιος ζητούσε άλλη μάρκα ,πήγαινε στο περίπτερο της λεωφόρου να το αγοράσει.
Εκτός από τις ταλαιπωρημένες τράπουλες, τα δύο τάβλια και ένα ντόμινο, το μαγαζί διέθετε και ένα σκάκι με ωραία ξύλινα πιόνια! Αυτό το είχε φέρει γυρνώντας από την εξορία ο Μιχάλης, εκπαιδευμένος δεινός παίκτης. Αμέτρητες αναμετρήσεις σε παρτίδες ,στους τόπους εκτοπίσεων, τον είχαν κάνει μαιτρ υψηλής κλάσης
Μια παρέα εφτά ατόμων, σύχναζε εκεί μόλις σουρούπωνε. Ένας δάσκαλος, ένας υπάλληλος των ΕΛΤΑ, ένας υπομηχανικός, ένας δεύτερος καπετάνιος σε αναμονή για μπάρκο, ένας συνταξιούχος αρτεργάτης και ένας ακόμη αδελφός του δάσκαλου που δούλευε σε ξυλουργείο! Ο έβδομος η αφεντιά μου, εκκολαπτόμενος σκακιστής που είχα μάθει το παιχνίδι από έναν παιδικό φίλο συμμαθητή σ’ όλες τις τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, που το έμαθε κι αυτός από έναν πρωτεξάδελφο του, λίγο μικρότερο. Η πρώτη μας σκακιέρα ήταν από νοβοπάν με πιόνια κομμάτια τετράγωνα από πεπιεσμένο χαρτόνι με ζωγραφισμένους βασιλιάδες, βασίλισσες, πύργους ίππους αξιωματικούς και πιόνια-στρατιώτες !
Όταν είδα να διεξάγεται παρτίδα στην αυλή του καφενείου και να παρακολουθούν από πάνω, πήγα διστακτικά μιας κι εκεί δεν ήταν στέκι νέων. Η παρέα δε με πρόγκηξε αντιθέτως μου επέτρεψε να βλέπω κι εγώ τον αγώνα! Κάποτε μετά από κάποιο καιρό αποφάσισαν να διοργανώσουν αγώνες με έπαθλο μια ξύλινη σκακιέρα ακριβούτσικη για εκείνα τα χρόνια! Επειδή οι αγωνιζόμενοι δεν ήταν της ίδιας κλάσης χωρίστηκαν σε δύο ομίλους. Ο Α’ αποτελούνταν από τον δάσκαλο, τον υπομηχανικό τον δεύτερο καπετάνιο και τον Μιχάλη τον καφετζή ,ο Β’ και σαν κατηγορία υποδεέστερος, είχε εμένα, τον συνταξιούχο αρτεργάτη τον ταχυδρομικό και τον ξυλουργό !
Οι αναμετρήσεις στο σκάκι είχαν βαθμολογία. Η νίκη έδινε δύο, η ισοπαλία έναν και η ήττα μηδέν βαθμούς. Οι συμμετέχοντες αναμετρώνταν δύο φορές μεταξύ τους και αθροίζονταν οι βαθμοί. Ο νικητής της Α’ κατηγορίας, έπαιρνε έπαθλο λουστραρισμένη σκακιέρα με ξύλινα πιόνια, ενώ της Β’ μία χαρτονένια με πλαστικά
Είχαν διεξαχθεί, δύο τουρνουά, τρίτο δεν ευτύχησε να γίνει. Η «εθνοσωτήριος» σκόρπισε την ομάδα, ο Μιχάλης βρέθηκε στον Ιππόδρομο, και μετά στη Γυάρο, οι άλλοι, αραίωσαν τις παρουσίες τους και κλείστηκαν σπίτι τους. Οι συνταγματάρχες δεν καλόβλεπαν τον πρώτο καιρό συνάξεις και μάλιστα με ενασχόληση το σκάκι. Στις «κουμαρτζίδηκες» αναμετρήσεις με κουμκάν καθώς και στο καμουφλαρισμένο μπαρμπούτι μέσα σε τάβλι, έκαναν στραβά μάτια τα αρμόδια λαδωμένα όργανα!