Νοσταλγία

Κι ήταν στο Διόνυσο, κάποιο σπιτάκι

πόσα δεν μού ’λεγες πριν γίνουν χθες

κι εγώ σε άκουγα, κι ήταν βραδάκι,

όμως ερμήνευα, σκάρτες γραφές.

Σ’ άγνωστο στρόβιλο, στου νου τα βάθη,

ποιος σ’ είχε πάρει, τρελλός χορός

Πάσχα που έφυγε, κι άργησε να ’ρθει

Μού ’γραψες, σού ’γραψα, νέος καιρός.

Δίπλα στο τζάκι, σ’ ένα σπιτάκι,

ο Όσκαρ Ουάϊλντ, εσύ κι εγώ

μια χούφτα βράδυ, λίγο μεράκι,

να ’ταν να ζούσαμε, το νοσταλγώ.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Ι. ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»

Εριφύλη 2009