Αθάνατοι Έλληνες, όλα τα γνωρίζατε! Ηχώ (νύμφη)

Η Ηχώ ήταν ορεσίβια Νύμφη στην ελληνική μυθολογία, που οι Μούσες την δίδαξαν άσμα, αυλό και σύριγμα. Έτσι έμεινε γνωστή για τη μελωδική φωνή της.

Ως μουσικός, κατά μία παράδοση, συναγωνίζονταν τον Πάνα που, είτε αυτός από καλλιτεχνική αντιζηλία, είτε διότι η Ηχώ περιφρόνησε τον έρωτά του προτιμώντας αντ’ αυτού ένα σάτυρο (αν και αναφέρεται ως κόρη της Ηχούς και του Πάνα η ομηρική Ίαμβη ή η Βαυβώ των Ορφικών), ενέβαλε μανία στους ποιμένες οι οποίοι την κατακρεούργησαν και σκόρπισαν τα λείψανά της. Όμως η στοργική Γη συνέλεξε τα τεμάχια της Ηχούς και τα έθαβε όπου τα έβρισκε. Αυτά όμως παρέμειναν αναλλοίωτα διατηρώντας τις μουσικές ικανότητες της Ηχούς ώστε να επαναλαμβάνουν, ασθενέστερα, ό,τι ήχους ακούσουν.

Κατ’ άλλη παράδοση η Ηχώ, σε μια περιπλάνησή της στα δάση, είδε και ερωτεύτηκε το Νάρκισσο. Προσπάθησε να τον σαγηνέψει με την ομορφιά της, αλλά εκείνος ήταν απορροφημένος από τη δική του ομορφιά. Χρησιμοποίησε τότε τη φωνή της, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Αυτή η απόρριψη είχε ως αποτέλεσμα η νύμφη να πέσει σε βαθιά θλίψη, να κρύβεται στα δάση και η φυσική της υπόσταση να εξαφανιστεί σιγά σιγά έτσι ώστε να μείνει μόνο η φωνή της, που κι αυτή ακόμα ακούγεται ως επανάληψη λέξεων άλλων. Έτσι όταν οι θεοί από οίκτο τη μεταμόρφωσαν σε βράχο, διατήρησε την ιδιότητα της επανάληψης των τελευταίων συλλαβών της όποιας φωνής έφθανε σ’ αυτόν.

Και οι τρεις παραπάνω μύθοι επιβεβαιώνουν την πρώιμη επιστημονική παρατήρηση των ανθρώπων επί των φυσικών φαινομένων, που τα περιέβαλαν με αγάπη και σεβασμό αποδίδοντάς τους αλληγορικές ανθρωπόμορφες ιδιότητες ανάγοντας έτσι ολόκληρη την Ελληνική Μυθολογία σε θαυμαστό σύνολο πρώιμων επιστημών.

Κατά τον Οβίδιο η Ηχώ είχε αναλάβει να βοηθάει τον Δία κατά τις ερωτοτροπίες του με τις Νύμφες απασχολώντας την Ήρα με την ακατάσχετη αλλ’ ευχάριστη φλυαρία της. Όταν όμως η Ήρα αντελήφθη το στρατήγημα της Ηχούς, της αφαίρεσε τη λαλιά αφήνοντας τόσο λίγη που να μπορεί μόνο να επαναλαμβάνει τις τελευταίες συλλαβές των όσων ακούει.