Ελεύθερη Άποψη.

ΟΤΑΝ Η ΒΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ….

…ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙ, ΑΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ “ΓΑΙΔΟΥΡΑΣ”…

Είναι αλήθεια, ότι κατά τα τελευταία δέκα χρόνια, βιώνουμε ουσιαστικά, ανακατανομή του πλούτου και καταβαράθρωση των αξιών, που έως το 2010, οργάνωναν το χάος σε παράσταση, μέσα στα πλαίσια των ορίων μιας τυπικά, ευνομούμενης κοινωνίας.

Νέα ήθη εισάγονται και νέες τακτικές, δημιουργούν την περίφημη “ανοσία της αγέλης”, που μας πλασάρεται έντεχνα υπενθυμίζοντάς μας, ότι το νέο σύστημα διακυβέρνησης, ως “αγέλη”, επιθυμεί να μας χαρακτηρίσει. Νέες συνθήκες διακυβέρνησης εφευρίσκονται, με μέσον τον εστεμμένο ιό covid-19, ΑΝ- ΟΥΣΙΑ συνειδήσεων κι εξοστρακισμό έννομης τάξης και κοινής λογικής.

ΕΝΑ ΝΕΟ ΜΕΣΟΝ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΕΞΟΥΣΙΩΝ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ:

Ως νέο μέσον απονομής εξουσιών, που τείνει θρασύτατα κι απρόσκοπτα να υποκαταστήσει τις τρεις εξουσίες της δημοκρατίας, νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική, είναι τα αδηφάγα χαοτικά κι ανεξέλεγκτα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η δικτατορία των μικροφώνων εμβέλειας, είτε πρόκειται για τηλεοπτικές, η ραδιοφωνικές συχνότητες και κανάλια γενικότερα.

Μέσα από υπόγεια δίκτυα, στοές και λαγούμια, κινούνται νήματα, που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, ενόσω πρόσωπα, απαξιώνονται, η ακυρώνονται θεσμοί, με μέσον νομιμοποίησης, την έντεχνη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Επιτυγχάνεται σε λίγο χρόνο, έλεγχος μιας κοινωνικής “μάζας”, που μέσα από προκλητές ζυμώσεις, ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των επικυρίαρχων, επιβιώνοντας ή μάλλον λαθροβιώνοντας σε ένα matrix (μάτριξ = υπόστρωμα, πλέγμα ) υποτιθέμενης δημοκρατίας και προάσπισης των ατομικών ελευθεριών. Το θράσος και η ανομία επερίσσευσαν.

ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ

Η πλαστογραφία υπήρξε ανέκαθεν, προσφιλές μέσον κάθε λογής απατεώνων, με κύρια ενασχόληση, τον πλουτισμό με αθέμιτα μέσα, απορροφώντας χρήμα από τον κρατικό κορβανά.

Συνήθης πρακτική μάλιστα, που αφορά στην αποκομιδή κερδών μέσω σφετερισμού εδαφών παραδείγματος χάριν, είναι η πλαστογράφηση της ιστορίας.

Προσφιλέστατη μέθοδος των εξ ανατολών γειτόνων μας, οι οποίοι με κάθε τρόπο προσπαθούν να πείσουν ότι ο δικός μας Όμηρος λεγόταν Ομέρ (Βρυώνης;) και είλκυε τη καταγωγή του από την έρημο της Μογγολίας…. Τουρκομερίτης κι ο Ιπποκράτης και όχι Κώος και δεν συμμαζεύεται. Σύμφωνα με τις νέες πρακτικές τεκμηρίωσης της “σοφίας”, σε περίπτωση, που ένας ή και χίλιοι προπληρωμένοι πτυχιούχοι μπουρδολόγοι, συνήθως κατευθυνόμενοι (και χρηματοδοτούμενοι) από ένα κέντρο αναδιανομής εξουσιών, καταφέρουν να ανακοινώσουν οτιδήποτε αναληθές, δίχως ο νόμιμος “κάτοχος”, στην περίπτωση μας, το Ελληνικό έθνος, να έχει το μέσο ή το κίνητρο να απαντήσει στα χιλιάδες συνέδρια όπου γίνονται ανακοινώσεις τότε ο περισσότερο νωθρός, στην περίπτωση μας, τα Ελληνικά αντανακλαστικά, χάνει το κεκτημένο δικαίωμα του τεκμηρίου μιας δικαιωματικά κληρονομικής ιστορικής αλήθειας, που του ανήκει.

Οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι και πάσχοντες από οξυτενή κονδυλώματα συνείδησης, είναι εκείνοι, που με το αζημίωτο αναλαμβάνουν να “τεκμηριώσουν” σε βάθος χρόνου, παραδείγματος χάριν, ότι οι αρχαίοι Έλληνες, που άφησαν απίστευτα μεγαλειώδη πνευματική κληρονομιά, ήσαν ανήθικοι, επεδίδοντο μέρα νύχτα σε ασελγείς πράξεις, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Ηφαιστίων δεν ήσαν φίλοι αλλά “εραστές”, ο Πλάτων και ο Σωκράτης παρομοίως, στη Μακεδονία δεν ομιλείτο η Ελληνική γλώσσα, ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν και σλάβος, ήτοι σκλάβος, διότι η λέξη σλάβος, προέρχεται από παραλλαγή της λέξης σκλάβος και άλλα τραγικά ψεύδη κι απάτες. Δυστυχώς όμως, ότι γράφεται σήμερα, σε 200 χρόνια, θα αποτελέσει ιστορικό τεκμήριο και “ντοκουμέντο”…

Όπως διαπιστώνεται από όσους αγαπούν να σκέφτονται κι όχι να καταπίνουν αμάσητο οτιδήποτε τους πλασάρεται, υπάρχουν κι απατεώνες, που δρουν σε βάθος χρόνου και προγραμματίζουν.

Εκβιασμοί και προσπάθεια ακύρωσης των μηχανισμών της Δικαιοσύνης

Διαπιστώνονται καθημερινά. Διαδηλώσεις κατά το δοκούν και συμφέρον, με την κρατική εξουσία να κάνει τα στραβά μάτια. Χιλιάδες μελαχρινοί διαδηλωτές και πολιτικοί ταγοί έξω από το Εφετείο Αθηνών, κατά τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Προσβολή και απειλή, κατά της δικαιοσύνης και της έννομης τάξης. Αντιφατικό μήνυμα, προς τους έγκλειστους Έλληνες πολίτες, που υπακούν ευλαβικά στα μέτρα κατά της πανδημίας βάζοντας λουκέτο στα καταστήματά τους. Εκατοντάδες αστυνομικοί, βρέθηκαν δίχως λόγο εκτεθειμένοι στον ιό και μετέφεραν το πολύτιμο αυτό “δώρο”, στις ιδιαίτερες πατρίδες και τις οικογένειες τους. Όχι, δεν χρειάζεται ΚΑΝΈΝΑΣ δικαστικός λειτουργός, ένα αδηφάγο πλήθος, να κατευθύνεται έξω από την πόρτα όπου λειτουργεί. Και βέβαια κάθε ανάλογο αίσχος είναι κατευθυνόμενο. Κοινωνική μηχανική. Αυτό είναι και πρέπει να σταματήσει. Δεν χρειαζόμαστε αυτόκλητους δικαστές του όχλου και της αταξίας.

Επιστράτευση μιας νέας “γαϊδούρας” διαπόμπευσης

Βυζαντινές οι ρίζες, της διαπόμπευσης με το θύμα, να περιφέρεται στη φόρα, (από τη λέξη forum δηλαδή, στην αγορά), καθισμένο ανάποδα πάνω σε ένα γάιδαρο.

Κατά την δια-πομπή, εξ ου και η λέξη διαπόμπευση, του προσώπου, που τιμωρείτο, δημιουργείτο μια θορυβώδης πομπή, όπου  συνήθως μοιχοί μοιχαλίδες, κλέφτες, προδότες, περιφέρονταν στην πόλη πάνω στο συμπαθέστατο τετράποδο, ενώ ο όχλος γύρω ακολουθούσε χλευάζοντας και εξευτελίζοντάς το, με περισσή χυδαιότητα.

Συνηθέστατη μεσαιωνική τιμωρία με ρίζες στις Νεαρές του Ιουστινιανού, κατά τους βυζαντινούς χρόνους, όπου ποινές όπως η τύφλωση, η ρινοτμησία και οι ακρωτηριασμοί ήταν συνηθισμένες.

Σήμερα, το έργο της “γαϊδούρας”, έχουν αναλάβει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα χρυσοφόρα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όπου απρόσκοπτα, παραβιάζοντας κάθε κώδικα της δικαιοσύνης, επιτελείται με το μανδύα του “αγαθού”, η δολοφονία προσωπικοτήτων.

Όλα καλά, όλα ανθηρά και μη χειρότερα… Το Κολοσσαίο, μετακόμισε στην τηλεόραση.

Η δολοφονία των προσωπικοτήτων

Όταν υφίσταται κανείς βάναυση, προσβλητική η εγκληματική συμπεριφορά, ή το δηλώνει στις αρχές του τόπου, σύμφωνα με τα περιθώρια, που προβλέπει ο Νόμος, ή σωπαίνει δια παντός.

Αυτό, λέει ο νόμος, του οποίου σήμερα, δημιουργείται ένα νέο δεδομένο, ένα παράθυρο, ένας νέος νόμος περί ευθύνης υπουργών, θα λέγαμε.

Αν πάλι, κάποιοι έχουν σκοπό, να καταστεί η Ελλάδα “τραμπουκιστάν”, ας καταθέσουν νέα σχέδια νόμου, όπου θα μπορεί ο καθένας, μετά από διάστημα εκτός των περιθωρίων, που προαναφέρθηκαν να λασπώνει, να κατηγορεί και να ακυρώνει προσωπικότητες, με μοναδικό όπλο του, την ταυτόχρονη μαρτυρία- ομοβροντία “θυμάτων”, που παρουσιάζονται εκτός χρονικά νομικών περιθωρίων και άπαντα αδυνατούν να παρουσιάσουν τεκμήρια για κάθε μεμονωμένη “υπόθεσή” τους, οπότε δημιουργείται μια “χορωδία” μεμονωμένων αλλά αστήρικτων κατηγοριών.

Ανεξαρτήτως του αποτροπιασμού των πράξεων, που επικαλούνται, που και βέβαια είναι καταδικαστέες, τίποτα δεν δικαιολογεί τη σιωπή μετά την τέλεση της αξιόποινης πράξης, από μέρους του θύματος. Αυτό, είναι το μήνυμα, που πρέπει να δοθεί στην κοινωνία, τη νεολαία, το κατεστημένο.

Όταν δυστυχώς, προβάλλονται μετά από δεκαετίες εγκλήματα, που συνέβησαν σε αυστηρά ιδιωτικούς χώρους, είναι δύσκολο να λάμψει η αλήθεια και μάλιστα μετά από χρόνια. Επίσης είναι αξιοπερίεργο, το γεγονός, ότι παρά τον κίνδυνο της κατηγορίας περί συκοφαντικής δυσφήμισης, τα θύματα αποφάσισαν να μιλήσουν τώρα και μάλιστα σε ομοβροντία αποκαλύψεων. Τις ημέρες μιας προαναγγελλομένης οικονομικής τραγωδίας, ενός ολέθριου lockdown, μοιάζουν περισσότερο με αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και προπέτασμα καπνού, παρά με σοβαρές κατηγορίες.

Στο κάτω κάτω, πολύ περισσότερες άσημες κυρίες, παρέμειναν άσημες και ταπεινές, διατηρώντας την αξιοπρέπειά τους, διότι γνώριζαν πολύ καλά, πως να αντιστέκονται σε προσβλητικές συμπεριφορές με αμεσότητα και δραστικά μέτρα, όπως διδάχτηκαν πολύ σωστά από τους γονείς τους. Κάθε αληθινή κυρία, γνωρίζει πως να βάζει στη θέση του εγκαίρως ένα άτομο από το περιβάλλον της, επαγγελματικό και κοινωνικό και να κρατά αποστάσεις, χωρίς να δίνει οικειότητα, σε κανέναν. Η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει και να είναι και να φαίνεται τίμια, αποφεύγοντας την έκθεση σε ιδιωτικούς χώρους, όταν δεν την επιθυμεί.

Αλλά και η κατόπιν εορτής ομοβροντία λάσπης, ούτε τιμά το κράτος δικαίου, ούτε τα πρόσωπα, που μετέχουν σε αυτό, διότι παραβιάζεται το τεκμήριο της αθωότητας του φερόμενου ως δράστη, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Δεν δικάζει η τηλεόραση, ούτε ο τύπος, ούτε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που βρίθουν ψεύτικα προφίλ. Αυτό, είναι απαξίωση της δικαιοσύνης. Κι αν ακόμα ευσταθεί μια κατηγορία, ο θόρυβος της “γαϊδούρας” είναι περιττός.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ενδιαφέρουσες, θα ήταν και οι ιστορίες γυναικών, που δεν “πρόκοψαν”, γιατί δεν υπέκυψαν, αλλά δεν θα τις προβάλλει κανείς ποτέ. Και μπορεί κατόπιν η ζωή, να μην τους πρόσφερε εφήμερη δόξα, αλλά τους έδωσε ήσυχη συνείδηση κι αξιοπρέπεια. Ακόμα κι αν υπήρξαν θύματα, απέφυγαν το σκόπελο της “γαϊδούρας”, τα φθηνά λαϊκά δικαστήρια, τη σύγχυση θύτη και θύματος, που συχνά αποδίδεται στο θύμα από το βιαστή του. Και επειδή σε αυστηρά ιδιωτικές στιγμές, δεν τηρείται φωτογραφικό ή άλλο αρχείο, καλό θα ήταν, απλά και εύστοχα, να διδάσκουμε στα παιδιά μας, να τηρούνται οι αποστάσεις, πάντα και παντού.

“Ποτέ να μην δώσεις θάρρος, στους προϊσταμένους σου”, με δίδασκε ο πατέρας μου κάποτε  και σήμερα αντιλαμβάνομαι για μια ακόμη φορά τη σοφία του.

Μαρία Μπουκουβάλα

Ιατρός