Ο εμπρησμός

Πόσο πολύ το αγαπώ

το σπίτι κάτω στο χωριό.

Έχει παντού τριανταφυλλιές

και όμορφες κληματαριές.

Την τελευταία τη φορά,

είχα μιαν αίσθηση κακιά.

Το ένιωθα να κινδυνεύει

και με τις φλόγες να παλεύει.

Ήτανε όνειρα τρελά

που μου κλονίζαν τα μυαλά.

Έβλεπα μαύρο να ζυγώνει

και μια φωτιά να το κυκλώνει.

Η απειλή ήταν κοντά

μαύρη γινόταν η χαρά.

Στάχτη ο κήπος, τα λουλούδια,

μια μάζα από αποκαΐδια.

Τίποτα πια δεν το θυμίζει,

και ο αέρας του καπνίζει.

Χάθηκε η μοσχοβολιά

και του ανέμου η ξενοιασιά.

Κρύος ιδρώτας με ποτίζει

και η καρδιά αδυνατίζει.

Ήτανε κάτι φοβερό,

ανήκουστο θανατερό.

Γιάννης Κανατσέλης