Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ό,τι Kαλύτερο…

 

ΜΠΟΥΡΗ2Κάθε πρωί, “Υγεία και κάθε καλό εύχομαι! Ό,τι καλύτερο!” Η φράση της γιαγιάς.

Χαιρετιόμαστε, καλημεριζόμαστε, κλείνει η πόρτα. Τρέχουμε ο καθένας στις υποχρεώσεις του. Το καθιερωμένο πέρασμα απ’ το πατρικό μου.

Μπαίνοντας και βγαίνοντας για το σπίτι.

Η φράση κολλημένη το ίδιο. “Υγεία και κάθε καλό παιδί μου! Ό,τι καλύτερο!”

Ξεκινάμε πάλι με νέα δεδομένα. Τις νέες αποφάσεις που πάρθηκαν πάλι που μόνο νέες δεν είναι πια. Τι είχαμε, τι χάσαμε..

Πάλι παΜΠΟΥΡΗ1ύσεις, απογοητεύσεις, αγωνίες που ούτως ή αλλιώς δεν τελειώνουν ποτέ!

Μια πνιγηρή καθημερινότητα και μια θολούρα, όχι απαραίτητα βάσει των καιρικών συνθηκών.

Μια συνεχόμενη αναστολή στα πάντα.

Δουλεύοντας ή όχι. Αν το αφήσουμε να μας οδηγήσει σαν συναίσθημα πέφτει το σύστημα εκτός λειτουργίας και μας καταπίνει.

Καινούργιοι μηχανισμοί πρέπει να επινοηθούν. Από το τίποτα πολλές φορές.

Γιατί σχεδιάζοντας δεν βγαίνει.

Σ αυτή την προσπάθεια βρήκα κάποια διαφυγή. Το καθιερωμένο καθημερινό πια πρωινό τρέξιμο. Είναι ανάγκη.

Πέρα του σώματος, ανοίγει το μυαλό μαζί με τα πνευμόνια. Τα βλέπεις για κάποιες ώρες με άλλο μάτι. Όσο έχουν ανέβει όλες αυτές οι ενδορφίνες, ντοπαρίνες και όλες αυτές οι ίνες τέλος πάντων…

Εικόνες όμορφες, ανθρώπους που έχουν την ίδια ανάγκη με σένα. Σαν άσκηση, σαν διαφυγή, όπως και να ’χει, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Ευφορία ψυχής και μυαλού.

Τα Σάββατα είναι λίγο διαφορετικά.

Συναντάς πιο πολλούς ανθρώπους στα πάρκα και άθελα μπορεί να γίνεις παρατηρητής στο πέρασμα και μόνο.

Ήμουν πολύ τυχερή την τελευταία φορά που βρέθηκα πάλι στο δασάκι για την καθιερωμένη πια συνήθεια.

Άκουσα μια κόρη έφηβη, γύρω στα 15 να λέει απλά και όμορφα “Σ αγαπώ μπαμπά”!

Αυθόρμητα, χωρίς να ανταλλάσουν κάτι μεταξύ τους.

Αυθόρμητα έτρεχαν και μένα τα μάτια μου…

Μου έφτιαξε η μέρα.

Πόσο καιρό είχα να ακούσω κάτι τόσο γλυκό! Τόσο απλά λόγια, με τόση ζεστασιά όμως!

Σκεφτόμουνα πόσο σημαντικό χρόνο έχει “ξοδέψει” αυτός ο άνθρωπος για να χτίσει μια τέτοιου είδους σχέση!

Πόσο πραγματικό χρόνο έχει αφιερώσει για να παίρνει έτσι απλόχερα αυτή την ανταμοιβή!

Μπαίνουμε ασυναίσθητα σε εικόνες σύγκρισης. Πάντα γυρίζουμε στο παρελθόν.

Στο άμεσο ή και πολύ παλιότερα.

Σαν τα παιδιά που χαζεύουν στο πίσω τζάμι του αυτοκινήτου.

Αναλόγως την διάθεση ωραιοποιούμε πράγματα ή τα αφήνουμε να φαίνονται χειρότερα.

Πάντα υπάρχει η διάθεση της προσφοράς.

Ειδικά απ’ τους γονείς προς τα παιδιά.

Ο τρόπος όμως έχει όλη την ουσία.

Καθένας βέβαια είναι ξεχωριστός.

Αλλιώς δέχεται και δίνει.

Κάθε παιδί είναι επίσης ξεχωριστό.

Με έντονη προσωπικότητα ή εντελώς κλειστό. Είναι ίσως γονιδιακό. Μήπως όμως όχι;

Μήπως δεν δόθηκαν οι ίδιες ευκαιρίες σε όλους τους ανθρώπους; Ξεκινώντας εννοείται απ’ τη βρεφική ακόμα ηλικία.

Το πώς έχει μεγαλώσει και πόση αγάπη έχει εισπράξει ο καθένας.

Ένας πλήρης άνθρωπος μπορεί να δώσει μισά πράγματα; Ή μήπως ισχύει και το αντίθετο; Κάποιος που είναι στεγνός να δώσει απλόχερα τα πάντα;

Είμαστε συνήθως αχάριστοι και αμέτοχοι απ’ τη φύση μας. Πρέπει να συμβαίνει κάτι για να μας ξυπνάει απ’ το λήθαργο που πέφτουμε.

Έρχεται βέβαια και η Παγκόσμια γιορτή της Αγάπης. Ο Άγιος Βαλεντίνος. Ξεχυνόμαστε να πάρουμε δώρα, να ανταλλάσσουμε τα συναισθήματά μας με αυτόν τον τρόπο.

Όλοι ξαφνικά είναι ερωτευμένοι, ενώ χθες μπορεί να μη μιλάγανε μεταξύ τους.

Φοβερός ο τρόπος που επηρεάζουν τη ζωή μας όλα αυτά τα πρότυπα!

Μπαίνω στο σπίτι. “Υγεία και κάθε καλό εύχομαι! Ό,τι καλύτερο!” Πάλι η γιαγιά.

Η οποία έχει άνοια. Είναι στα 94 και δίνει συνέχεια αυτή την ευχή.

Μήπως τελικά ξέρει μόνο η γιαγιά;

Μήπως κάνοντας μόνο το “ό,τι καλύτερο” έρθει και απότομα σαν ευχή μες τη ζωή μας;

Υγεία, που την προσπαθούμε παγκοσμίως όλον αυτόν τον καιρό, να ήταν πιο εύκολο να αποκτηθεί κάνοντας απλά μόνο το ό,τι καλύτερο;

Η ζωή είναι καθρέπτης.

Παρελθόν, παρόν και μέλλον.

Όπως και αν τον γυρίσεις βλέπεις πάντα τον εαυτό σου μέσα στο σύνολο κάθε φορά.

Τα χρόνια αλλάζουν και οι εμπειρίες που αποκτούμε σαν άνθρωποι.

Οι επιθυμίες μας, που χάρις αυτών προσπαθούμε διαρκώς!

Ας προσευχηθούμε για “κάθε καλό”!

Για να μπορέσουν να έρθουν τα καλύτερα!

Καλή σας ημέρα εύχομαι!

Σοφία Μπουρή

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *