Στο Βάλτο

Σαν έπεφτ’ η νύχτα

ερχόσαν τα κοράκια

κι έστηναν πένθιμο, τρελό χορό

με τις ιδέες μας.

Ο στρόβιλος σταμάταγε τη σκέψη

κι έφερνε τα όνειρα

(κουρνιάσματα ερπετών με χάντρινα μάτια)

όνειρα με τσιτωμένα βλέφαρα.

Και περιμέναμε…

 

Κι ήσαν οι ώρες π’ έρχόσαν οι βίσονες

να ποτιστούν στο βάλτο.

Μα ’θελαν πιοτί εκλεχτό

και σκίζαμε τις φλέβες μας

να τους χορτάσουμε.

 

Κι ύστερα

ήταν οι γύπες

(Ω οι γύπες!).

Καθόσαν στο κρανίο μας

και μας κομμάτιαζαν

σιγά σιγά

με τέλεια ηδονή

τον εγκέφαλο

και κάθε τόσο έβγαζαν

κρωγμές θριάμβου.

 

Άρης Γαβριηλίδης

Από την ποιητική συλλογή

«Τα φλύαρα αποσιωπητικά…»