Φως
Φεγγάρι μου,
τώρα που να στρέψω τα μάτια μου
να γεμίσουν φως,
αφού η μορφή σου είναι μακριά;
Γι’ αυτό γυρίζω μέσα μου και την βλέπω
και με παίρνει η χαραυγή στα χέρια σου
γιατί είσαι μια χαραυγή διαρκείας.
Σαλαγιάζοντας φεγγάρι μου
όλα τ’ αστέρια να κρυφτούν
φοβούμενα το φως σου.
Κύπελλα γεμάτα γλυκιά αγάπη
με κοιτάζουν σαν μυτερά καμάκια τα μάτια σου,
φεγγάρι μου,
παλαμάρια μόνιμα δεν ζήλεψα αλλού.
Θα σταματήσει η βροχή
να βγει ουράνιο τόξο.
Μιχάλης Κάσσης
Από την ποιητική συλλογή
«Ποιώντας»