Γιάννης Κανατσέλης

Ταξιδευτής

 

Ταξιδευτής του ουρανού

επόθησα να γίνω

εκεί ψηλά για να πετώ

κι αθέατος να μείνω.

 

Να με θωρούνε τα πουλιά

και να με καμαρώνουν

να είμαι ένα απ’ αυτά

που ουρανούς οργώνουν.

 

Τα σύννεφα νάχω σκεπή

και σπίτι αγαπημένο

ούτε βροντές και κεραυνούς

ποτέ να περιμένω.

 

Ανθρώπων μάτια μακριά

να είναι από μένα

γιατί πολύ με πίκραναν

που μού ’κλεψαν εσένα.