Έχουμε τρελαθεί εντελώς;

Ο Νείλος, γράφουν τα βιβλία, είναι η ζωή της Αιγύπτου. Από αυτόν εξαρτώνται όλα αυτά τα εκατομμύρια των κατοίκων που κατοικούν γύρω του. Και ξέρετε κάτι, ως ένα μεγάλο βαθμό αυτή η δύναμη του ποταμού προέρχεται από τη λάσπη του (την ιλύν όπως είναι γνωστότερη). Οι Αιγύπτιοι, από τα αρχαία χρόνια, περιμένουν με λαχτάρα την περίοδο που θα ξεχειλίσει το ποτάμι και θα καλύψει με τη λάσπη του όλα τα γύρω εδάφη.

Αυτά μας μάθαιναν τα σχολικά βιβλία και με αυτά πιστεύαμε ότι τα ποτάμια, οι βροχές και τα χιόνια είναι ευλογία Θεού. Στη σημερινή όμως εποχή έχουν αλλάξει δραματικά τα πράγματα, και αυτά που θεωρούσαμε ως ευλογία έχουν μετατραπεί σε κατάρες. Αν δηλαδή ξεχειλίσει ένα ποτάμι τις μέρες μας, αν βρέξει λίγο περισσότερο από το κανονικό, ή αν το χιόνι που θα πέσει δεν λιώσει την ίδια στιγμή, αυτόματα μπαίνουμε σε μια διαδικασία εξαιρετικού κινδύνου και μιλάμε για Θεομηνία. Μπορούμε όμως να λάβουμε τις καταστάσεις αυτές ως ακραία καιρικά φαινόμενα;

Στην πραγματικότητα μιλάμε για «τρελό κλίμα». Καταδικάζουμε δηλαδή ως εντελώς απαράδεκτο την ύπαρξη του «Καλοκαιρινού Μπουρινιού», την χιονόπτωση και την βροχή. Μα καλά τι θέλουμε να γίνει; Να καταργηθούν τα καιρικά φαινόμενα; Ή να τεθούν κάτω από τον παράλογο ανθρώπινο έλεγχο. Και όλοι γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος, στην προσπάθειά του να τιθασεύσει τη φύση, έχει γίνει αιρετικός και προχώρησε σε θεωρίες που δεν είναι αποδεκτές ούτε από τον ίδιο.

Τελικά ποιος είναι τρελός; Το κλίμα ή ο άνθρωπος; Μπορεί ο άνθρωπος να ρίχνει όλα τα φταιξίματα στους άλλους, και να προσποιείται τον αθώο; Δεν ξέρω, οι περισσότεροι από εμάς τους ίδιους πιστεύουν ότι για όλα φταίει ο άνθρωπος. Δε μπορεί, να πνίγεται σε κάθε μπορίτσα η Αττική (όλη η Ελλάδα καλύτερα) και να μιλάμε για ένα παράλογο καιρικό φαινόμενο.

Μια μας πνίγει ο ποδονίφτης, μια ο Κηφισός, ο Ιλισός ή ο κάθε μικρός ξεροπόταμος και δεν συγκινείται κανείς! Το πώς και το γιατί δεν μας το έχουν εξηγήσει οι αρμόδιοι. Είναι εύκολο να λέμε «θα», στην πράξη τι γίνεται; Θα κινδυνεύουμε αναίτια κάθε μέρα;

Βέβαια το κακό δεν έρχεται μόνο από τα ποτάμια, που έχουν γίνει αποδέκτες κάθε είδους βρωμιάς και προσπαθούν να αποχετεύσουν εκατομμύρια κατοίκων, τα πάντα έχουν αφεθεί στην τύχη τους και στο έλεος του Θεού. Λίγο παραπάνω χιονάκι να πέσει θα παραλύσουν τα πάντα. Εκατοντάδες θα είναι τα αποκλεισμένα χωριά σε όλη την Ελλάδα και από πάνω οι κάποιοι περίεργοι κρατικοί λειτουργοί, θα ρίχνουν το μπαλάκι ο ένας στον άλλο για την κρατική αδιαφορία και την πλήρη εγκατάλειψη.

Πως κατάντησε έτσι η Ελλάδα; Πίστευε ποτέ κανείς ότι το νερό της βροχής, το χιόνι, τα μελτεμάκια και οι κάψες του Καλοκαιριού θα γινόντουσαν κατάρα σε αυτό τον τόπο; Είμαστε ή δεν είμαστε υπόλογοι για τις πράξεις μας; Θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε δημιουργικά προς το μέλλον;